 Nadenken
in'n Harvst
|
Kurt Tucholsky
Nasinnen över Tieden
Wenn de Sommer gahn is,
un de Oorn in de Schüün' bröcht,
wenn de Natuur sik daalleggt
as een heel ool Pierd,
dat sik in'n Stall henleggt,
wenn de Nasommer utklingt,
dennso is de föffte Johrestiet.
Nu rooht allens.
De Natuur höllt de Puust an,
an anner Daag halt se Aten,
dat keen dat wies warrt,
ut lies bewegte Boost.
|
|
Fotos digital bearbeid
vun Rudi Witzke. —
Wenn Se de Fotos heel
groot sehn wüllt,
denn klickt Se dorop!
Trüch kaamt Se denn
mit'n Trüch-Knoop in
SeEhr Browser-Symbolliest.
|
|
 |
Nu is allens
voröver:
Born is,
riept is,
wussen is,
lacht is,
oornt is —
nu is allens voröver.
Nu sünd dor noch de Blöör
un de Gräser un de Strüker,
aver in'n Ogenblick deint dat to nix,
wenn överhaupt in de Natuur een Sinn versteckt sik höllt:
in'n Ogenblick steiht't Röödwark still.
Dat rooht.
In't
Plattdüütsche bröcht vun Rudi Witzke
|
|
|
Bunte Blöör in Harvstwind!
Güllne Harvst!
De Rooh kaam över uns,
se kann updoon
uns Hart un Ohren
för dat,
wat uns de Schöpper schenkt
tru elkeen Johr.
Un wi köönt danken.
Rudi Witzke
|
|
Harvst
Leddig feegt
de Telgen.
Swunnen
't gröne Dack.
Loof ruschelt
ünner de Fööt.
|
|
|
De Eer
summt
een letzt Leed.
Alleensien
in länger Nachten,
körter Daag.
Doch
dat Hart weit.
Achter de Kimm
schimmern
hell' Daag.
Leven warrt nieg.
Rudi Witzke
|
|
| |
|
13.10.2002
|
