Fanø, Bild: Rudi Witzke

Mien Hart is dat Meer,
hett mit den Strand nix in’n Sinn.
In sien Blaut
ruscht fromm de Flaut:
„Ik binn’ Tiet mit Tiet,
bün deepste Sinn vun de Ewigkeit."

Na Petzold

Fanø, Bild: Rudi Witzke

Vergahn de Flaut.
Noch bruust dat vun Wiet.
Wild Wader un baven
Stiern an Stiern.
Wokeen sehg dat woll,
o selig Land,
woans di de Well
ünnerkreeg.
Noch bruust dat vun Wiet.
De Nachtwinnen bringt
Erinnern un een Well
verleep in’n Sand.

Rainer M. Rilke, in’t Plattdüütsche bröcht vun Rudi Witzke

Fanø, Bild: Rudi Witzke

Över de wiede See föhrt mien Weeg to di,
in Einboom, Seilscheep orrer Damper,
vele Johren schoon.
Öllervadders un Öllermudders bit in Urtieden
nöhmen disse Weeg,
un mennigeen kreeg in’n Storm
sien Graff an’n Grund vun de Groote See.

Wilde See, Utsnitt ut een Bild vun Monet