Philemon
un Baucis
Kunstwarken un Natuur ünner de Harvstsünn. Vun Antje
Heßler
Se köönt de Biller mit'n
Anklick vergröttern. Trüch geiht dat denn mit den Zurück-Knoop
(Trüch-Knoop) in den Browser (Bruuser).
To'n Anhören hier klicken:
Lesen deit Antje Heßler in Holsteiner Platt.
De twee, Philemon un Baucis, harrn glööv ik ehr Hand in't
Speel, as wi uns Fohrt na Niemünster in den Skulpturenpark plant
hebbt. Bi schöönst Harvstweder möken mien Mann un ik
uns up den Weg. De in Oktobermaand al deepstahend Sünn lach achter
uns vun den düsterblagen Heven un smeet lange Schatten. De vun
uns Auto leep ümmer vör uns her, as wenn he uns den Weg wiesen
wull. Rechts un links in de Goorns lüchen rotbackig riepe Appels
över de Tuuns. De letzten Harvstblomen prahlen mit ehr Farvenpracht
üm de Wett. De Fohrt na Niemünster vergüng in'n Nu. Schon
bald weern wi bi de eersten Hüüs vun de Stadt.
En
groot Schild "Skulpturenpark" wies uns den Weg. Wi weern dat
eerst Mal dor. Achter en Tuun ut Glaswännen mit Gardinenmuster
stünn en staatsche Villa, dat weer de Villa Wachholz. En Jugendstilvilla,
de 1903 vun den Architekten Hans Schnittger för den Fabrikanten
Paul Ströhmer ut Niemünster buut woorn is. Hüüt
is se vun dat Ehepoor Gerisch för de Kunst wedder to'n Leven weckt
woorn. Glieks in den mit Ekenholt täfelten groten Vörruum
stünn en modeern Plastik. En hoge tweeflügelig Döör
let den Blick in en groten hellen Ruum mit hoge Finster to. Dörch
de full dat helle Sünnenlicht.
An
de Kass kregen wi vun en junge Fru de Inwiesungen för de Besichtigung
vun den Skulpturenpark. Nu müssen wi aver na de Autofohrt eerstmaal
en Tass Kaffee drinken. Dat Café weer in de fröheren Wohnrüüm
ünnerbröcht. Modern un schlicht Gestöhl pass goot mit
de Jugendstilutstattung tohoop. Allens weer fien opeenanner afstimmt.
De Blick na buten in den bunten Harvstpark weer en Genuss un hett uns
besünners goot gefullen.
Wi harrn noch en poor Fragen un güngen wedder to de Fru an de
Kass. Dor kregen wi to weten, dat de Park na den Plan vun den Goornarchitekten
Harry Maasz in dat Johr 1925 anleggt woorn is. "Wat", meen
dor mien Mann "vun den glieken Harry Maasz, de den Schoolgoorn
bi uns in Lübeck anleggt hett?" Un wohrhaftig
weer dat de glieke Goornarchitekt! He hett nich blots den Schoolgoorn
in Lübeck anleggt, ne, ok de Ehrenfriedhof is na sien Plan anleggt
woorn.
Den Schoolgoorn, ok "Botanischer Garten", in Lübeck
hebbt wi al öfter upsöcht. Dat weer ümmer wedder en groot
Vergnögen för uns. Dor staht ok twee wunnerbore Skulpturen.
Een is de Panther vun Fritz Behn un de anner, de Brunnenfigur "Wasserschöpfendes
Mädchen", is vun E. Müller.
In'n Schoolgoorn vun Lübeck
In'n Schoolgoorn vun Lübeck: Panther un
Waterschöppen Deern
Nu weern wi duppelt neescheerig up den Skulpturenpark hier in Niemünster.
Ik möök de Döör na den Park up un kunn mi för
Freud över den schönen Anblick kuum wedder inkriegen. "Wat
is dat schöön!" reep ik. All de Bööm harrn
al ehr bunt Harvstkleed antrocken. Dormang blenkern Brunnen, de mit
Feldsteen infaat sünd. Mit Waterplanten insüümte Waterlööp
schlängeln sik dörch den Park. De Footweeg weern all mit Blomen
infaat. De warme Sünnenschien harr sogoor de Libellen noch wedder
upweckt, se flögen mank de Bloom ümher.
De
ganze Anlaag liggt meern in Niemünster in dat romantische Schwaletal
an enen Hang. Up de Rasenflachen un mank de Boomgruppen staht Skulpturen.
Welk Kunstwarke swömmen sogar in't Water. Dor hett mien Mann up
den enen Diek "Das schwimmende Kleeblatt" vun Katsuhito Nishikawa
funnen. De Gruppen weern mit lütte Brüchen över de Waterlööp
un Treppen ut Natuursteen verbunnen. Wi kunnen uns gor nich satt sehn.
Een Skulptur hett mi ganz besünners anspraken: de Bronzeskulptur
"Kissing Birds" vun Menashe Kadisman. De gellt as Fredenssymbol.
De Künstler is ut Tel Aviv.
Swömmen Kleeblatt
En anner Skulpturgrupp "Schreitende" vun en Polin, Magdalena
Abakanowicz, hett mi bös nahdinkern maakt. De Figuren weern all
ohne Kopp. Se hett dusende vun düsse Figuren na ehre Entwürfe
herstellen laten. Hett se so villicht dormit ehr schrecklich Beleevnis
vun den Prager Frühling uparbeit? De groot Tall vun slopend russische
Suldaten up den Prager Bohnhof weern för se gesichtslos. Se güngen
ehr wull nich ut den Kopp.
Aver
de wunnerbore bunte Park leet mi de grugelige Grupp gau vergeten. Mien
Mann hett sik in de Twischentied up en Holtbank verhaalt. Ik weer na
niege Fotomotive ünnerwegens. Överall weer noch wat to finnen.
Ünnerhalv vun de Villa stünn so'n lütt romantisch Backsteenhuus.
In den Gevel weer för de Ulen en Ulenlock. De Fru an de Kass vertell
mi, dat weer fröher en Duvenhuus.
Dor wöör ik mit eens in den Park noch twee besünnere
Bööm wies, seeg meist ut, as wenn se sik gegensiedig stütten.
An beide Bööm weern Schiller anbröcht. Seker stünn
dor de Boomoort up. Aver ne, ik lees an den enen Boom "Philemon"
un an den annern "Baucis".
"Kumm
doch mal her", reep ik mien Mann to. "Wat is denn los?"
fraag he mi. "Kiek doch mal, hier staht Philemon un Baucis!"
He keek mi fragend an: "Keen sünd dat? Mütt ik dat weten?"
Dor heff ik em de Geschicht vun Philemon un Baucis, en Leevspoor ut
de Antike, vertellt:
"Weetst Du, de Göttervadder Zeus un sien Söhn Hermes
besöchen as Minschen verkleed en Stadt vun de Minschen. Narms wöörn
se as Wannerslüüd upnahmen, egaal an welk en Döör
se kloppten. Blots Philemon un Baucis, en oles Ehepoor, dat an Rand
vun de Stadt in en armselig Hütt leevte, hebbt de beiden rinnlaten.
Gastfründlich hebbt se de beiden Frömden inlaadt un bröchen
dat up den Disch, wat se harrn."
Mien Mann keek mi an un höör niep to. Ik vertell wieder.
"Stell di mal vör, eerst dörch enen Tofall sünd
de beiden wies woorn, dat de Frömden Götter weern. Ganz verbiestert
hebbt se sik för dat eenfach Eten entschülligt wat se de beiden
vörsett harrn. De Götter aver danken de beiden olen Lüüd
up ehr Oort. Se möken de eenfach Hütt to enen güllenen
Tempel un de beiden to Priester. Ok den Wunsch vun dat Poor, de ümmer
noch in depe Leev toeenanner stünnen, ümmer tohoop to blieven,
erfüllen de Götter. As se denn to glieke Tiet doot bleven,
verwanneln de Götter
Philemon in en Eek un Baucis in en Linnenboom." Ik keek mien Mann
an: "Is dat nich en schöne Geschicht? Un hier staht nu Philemon
un Baucis. Un se sünd ümmer noch bieenanner!"
Tofreden un glücklich över den schönen Dag möken
wi uns up den Nahuusweg. Uns Gedanken weern ümmer noch bi Philemon
un Baucis. De harrn uns enen wunnerboren Dag bescheert!
|