Leev Kinner,
hier bün ik noch mal wedder!

De letzt Nacht kunn ik kuum slapen.
De Regen trommel up mien Wahnung.
Ok weer dat bannig koolt. Allens weer natt.
Up mien Mütz hungen noch Regendruppen.

Dor müss ik doch glieks mal na de Bloom kieken.
Toeerst keek ik na de Winterlinge.

"Singing in the rain!"

De gelen Blöden weern al verwelkt.
Aver de Planten muchen den Regen. De Bläder weern so groot, ik dach, ik weer in'n Urwald un harr mi meist verlopen.

"Moin, Blausteerns!" "Moin, Thilda!"

Ok de Blausteerns weer'n düchtig ranwussen. Twee Daag vörher weer se noch lütter as ik.

Dor höör ik dat Brummen vun en Hummel. Wull de wedder wat vun mi? Aver ne, se sett sik up en Blausteern. För den dünnen Stengel weer se meist to swoor. Se müss sik up en Winterlingblatt stütten.

Uff, de Hummel sett sik dütmaal nich op mi!

De Sünn na den Regen harr de Bloom besünners goot daan!

Dat sünd Tulpen! Se seht exotisch ut!

Ok de Tulpen weern wiet upgahn!

"Also so'n Bottervagel laat ik geern in mien Neegde — anners as Immen un Hummeln!"

Up de Terrass stünn en Putt mit Glockenbloom in de Sünn. De harr Besöök vun enen Bottervagel, enen lütten Voss. Aver bald flöög he wieder un sett sik up en Viölchen vun de Blomenampel.

De Viölchen sünd doch dat Beste!

Ik güng denn wedder na mien Wahnung. In den Goorn weer allens in de Rehg. De Fru kunn tofreden ween.

Vör mien Wahnung geev dat en groot Överraschen. Twee Blomenelfen kemen mi in de Mööt. Meist weer ik in Vagelschiet pett. Ik kunn noch jüüst ropen: "Passt up un pett nich in de Vagelschiet!"

Dat harr de Gimpel, mien Huuswirt, glieks mitkregen. He seet baben in de Hortensie!

"Nee, nee, noch mehr Elfen, dat kümmt nich in Fraag! Woneem schall ik denn hin?"

"Wat gifft dat hier? Wüllt hier noch mehr Elfen wahnen?" — Wi hebbt denn mit em snaakt un em verklaart, dat de twee mi na mien Sipp trüchhalen wullen.

"Keen Sorg, Herr Gimpel, Fidi un Meike sünd mien Verwandten un haalt mi af!"

Beruhigt flöög he wieder!

Wi hebbt uns denn glieks dörch den Goorn up den Weg maakt.
"Wat rüükt dat hier na Zippeln?", fraag dor de en Elf. "Dat is Bärlauch", anter ik. De stünn ünner de Goornpoort.
Up den glieken Weg weer ik in den Goorn kamen.

För mi weer dat en schöne Tiet in den Goorn. Wenn de Fru mi wedder bruukt, kaam ik seker noch mal wedder!

Nu segg ik aver eerstmaal
Tschüüs!

Juuch Thilda

Lesen deit Antje Heßler in holsteiner Platt.