Thilda, de Blomenelf: Leev Kinner, Ditmal mell ik mi en poor Daag later. Fröh an Moorn weck mi en Amselfru!
Ik bün glieks vun baben ut mien Wahnung up den Boomstubben daalsprungen. Denn höör ik noch en ludes Brummen. Dor lann doch wohrhaftig en Hummel in de Bloom vör mien Wahnung! Gau heff ik mi in Sekerheit bröcht. Ik bün wedder up de Finsterbank kladdert.
Aver de Hummel keem achterna un sett sik ünner de Finsterbank. Ik kunn se vun baven sehn. Mit ehr groten swatten Ogen keek se mi an!
Mit eens keem se up mi to flagen un sett sik neven mi up de Finsterbank. Ik kreeg dat mit de Angst. Höll se mi för en Bloom? Nu sett se sik sogoor in mien Gnick!
Ik heff mi böös verfehrt. Denn heff ik mi düchtig schüttelt. Endlich flöög se wieder. De Fru vun den Goorn harr vör en poor Daag up de Terrass en Blomenampel uphaangt. Dat hett wull ok de Hummel mitkregen. Se flöög na de Blomenampel un haal sik vun en Viölchen den Nektar.
Wat weer ik froh. Nu kunn ik ahn Angst wedder in mien Wahnung gahn.
Ik weer vun all de Upregen ok bannig mööd! |
Gode Nacht! Un hier warrt de Geschicht vörleest:
Fotos un Text: Antje Heßler
9.4.2012 |