Ik bün wedder dor!

Nadem dat dagelang Regen geven harr, müß ik doch wedder mal na de lütten Bloom kieken. Dat harr ik de Fru vun den Goorn verspraken. Hüüt schien endlich mal de Sünn.

De Christrosen un ok de annern Bloom weern noch grötter woorn. Wo sull dat hingahn?

Ünnen in den Knick weih'n al de Hasselnuttkätzchen hin un her. De Heven weer deepblaag. Wenn dat man över Nacht keen Frost geev!

Ach du Schiet! De Sneekieker hett de Frost ümhaugt

Annern Moorn harrn wi dat Mallöör. All de lütten Bloom harrn sik vör Küll lang up de Eer leggt. Sogoor de Sneekieker kunnen de Küll nich verdrägen. Wenn dat de Fru vun den Goorn wies wöör!

Mit de Christrosen is ok nix mehr los! Warrt de wull noch mal wedder?

Aver de warme Süünschien hett se all upwarmt un se wedder upstahn laten. Dat weer kuum to glöven.

Ha, un wi de warrt! Kuum to glöven, vun dat beten Sünn!

Un eerst de Sneekiekers, wa de sik berappelt hebbt!

Sogoor avends schick se noch ehr letzten warmen Strahlen na de Bloom!

Vun de Sünn begööscht kladder ik in mien Boombett.

För so'n Wicht as mi, ahn Arms un Been, is dat Boomkladdern gor nich so licht!
Ji schulln mi för bewunnern!

Annern Moorn tru ik mien Ogen nich. Över Nacht weer Snee fullen un dat weer ümmer noch an't Sneen. De ganze Goorn weer witt. De Snee harr all de Planten mit en dünne Deek todeckt.

Ach du Schiet, ach du Schiet!

Gau kladder ik ut mien Boombett. Up den Weg na de lütten Bloom kreeg ik ok noch Snee af. Miteens weer ik en Sneewicht. Den kolen Snee heff ik aver gau afschüddelt.

Hier bün ik Sneewicht. Wi Wichte köönt jümmers de passen Aart Wicht sien!

De lütten Winterlinge keken noch jüüst mit ehr Köpp ut den Snee un stünnen piel. Se weern noch nich vör Küll ümfullen.

Na, dat süht aver liekers nich good ut!

Aver de Christrosen legen wedder up de Eer. Blots de langen Stengels keken ut den Snee. De Köpp harrn se na ünnen bagen un in den Snee steekt.

Vun de Christrosen is ja rein gor nix mehr to sehn! Nu is dat wiss ut mit ehr!

Ok de Sneekieker legen up de Eer in den Snee. Rundümbi harrn de Vagels rode Beern verloorn.

Över Dag schien wedder de warme Sünn un hett vun den Snee meist allens upleckt! De schöne warme Deek vun de Christrosen weer weg. De armen müssen in de neegst Nacht wedder dull freeren.

Oje, dat hett de Christrosen sachs den Rest geven!

Ik weet nich, wi lang de lütten Bloom dat noch dörchstaht. Dat ward Tiet, dat dat warmer ward. Oder dor mütt noch mehr Snee fallen. Denn kriegt de Bloom en niege warme un dicke Deek ut Snee.

Is dat noch to glöven?! De Christrosen leevt!

Mien Fööt sünd intwüschen koolt woorn. Ik loop nu gau na Huus.

Tschüüs! Juuch Tappi,
de Sneewicht

Lesen deit Antje Heßler in holsteiner Platt.