Talke un Seehund

 

Strandhexengeschichten IV:

Talke findt en Nix


De Storm huult wedder mal üm't Hus. De fiene Sand — Talke seggt "Zuckersand" op em — kümmt sogor dör de Fensterritzen rin. De See bölkt un toovt buten. De Wellenpeer jachtert op'n Strand to, dat lett tominnst so, as wenn gewaltig grote Peer mit Schuul vör't Muul rangaloppeern doot. Allerhand Strandgood, Balken, Fässer, Buddeln un Bananen liggt vundaag an'n Strand. Wiss hett de Storm stückerwat Kisten vun en Schipp rünnerspöölt. Sogor en Kist mit Eier hett Talke al mal funnen, un eenmal leeg de ganze Strand vull Appelsinen.

Talke maakt dat Spaaß, bi Storm schöön warm inmummelt langs de Spöölkant to wannern un natokieken, wat de Welln allens anspöölt hebbt. Wied weg süht se en Koppel Möwen, de alltohoop op een Steed rümmerhüppt un kriescht. "Villicht en Seehund, de bi den Storm wat afkregen hett", denkt Talke un löppt so gau se kann op de Möwen los.


Wat hebbt de Möwen da bloots? Is dat Strandgoot so intressant?

"Ksch, ksch, ksch!" Talke fuchtelt mit de Arms un schuucht de krieschen Möwen. Wat liggt denn da? En grote Fisch is dat, nee, keen Fisch! Talke süht twee Arms, de to'n Schuul över en Kopp slaan sünd — un vun den Kopp wuselt lange, gröne, wirre Hoor! En Nixe sett sik nu vör Talke in'n Sand op un niest dree Maal kräftig. Se hett en gröön schemern Fischsteert un bavenrüm en Jack vun Muscheln. Jüst nu niest se nochmaal mit'n Wuppdich un wischt sik den Sand ut de Oogen. "Wokeen büst du denn?" Nu dreiht se sik ganz üm un kiekt Talke ut rosa Oogen an.

"Ik heet Talke un wahn dor an de Dünenkant. Ik bün en Strandhex", stamert Talke ganz baff. "Un wokeen büst du?"

"Ik bün Schari, Dochter vun Neptun, un wosaken ik hier herkamen bün, dat weet ik würklich nich, avers mi dücht, en Grundsee hett mi faatkregen, jüst as ik mit mien Süstern un Vadder an'n Meddagsdisch to sitten keem. Dat geev en lecker Musselragout, un ik wull jüst noch mal na de Schöttel langen, da woor ik vun'n Disch wegreten, un nu bün ik hier. Düsse gresigen Möwen! Op min Kopp hebbt se rümmerhackt, da bün ik vör luder Schreck vun opwaakt."

"Kaam mit mi in verpuust di!" Talke simmeleert, woans Schari dat denn schaffen schall na ehr Hütt, swack as se is. Da hölpt nix, se mutt sik un Schari hentövern. "Talischurihuihuihui!" Batz, sitt Schari al op Talke ehr hellgröön week Sofa. Seehund hett sik so verfehrt, dat he tominnst een Meter in de Luft jumpt is. He hett nämli fien tosamenrullt op't Sofa leggen un komodig pooft. Man nu! Sien Fell steiht em tohööcht, he lett duppelt so dick as süss. "Fuuuch!" He verkrüppt sik ünner'n Disch. En Fisch, de Arms hett un en Gesicht un de ok noch niesen deit, dat is em noch nienich ünnerkamen. "Hatschi, hatschi!" Schari pruuscht nochmaal. Villicht kriggt se ja ok en Snööf, wieldat se op den klammen Sand legen hett.

"Ik kaak di en Tass Krüdertee!" Talke nimmt den Waterketel, füllt em mit Water un sett em op den Aven. Gau is dat Water an't Kaken, un Talke gütt glieks twee Tassen Krüdertee op. "Gor nich verkehrt", laavt Schari un drinkt de ganze Tass lerrig. Talke gütt na un seggt: "Fisch heff ik leider nich, man lecker Plätzchen, de ik sülven backt heff." "Plätzchen, wat is denn dat?" Schari stekt den ganzen Keks in eens in'n Mund un kriggt binah dat Hoosten. So hatte Saken itt se süss nich, avers smecken deit ehr dat, un nu stekt se al twee Kekse opmaal in'n Mund. Bilütten hett se de Kekse all un en wegsnabuleert. Talke sitt blangen ehr op de Sofalehn — Schari brukt ja den ganzen Platz vunwegen ehrn Fischsteert — un kiekt ganz baff to, wa fix de Nix kaun un slucken deit.


So graziös drinkt en Nix Tee

Seehund hett nu keen Bang nich mehr. En Fisch mit Arms un lange gröne Hoor, de en Barg Kekse verputzt, kann ja nich so gefährlich ween. Also kümmt he ganz ut sein Versteck krapen un snopert an Schari. "Ohhh, ohhh", nu verjaagt sik Schari. "He will mi freten, to Hülp, help mi doch!" Ehr rosa Oogen sünd groot as Töller woorn. Noch nienich hett se en Kater sehn, un al gor nich hett en Kater an ehr snopert.


"Dat is aver ok to un to snaaksch! Ik heff ok en Steert, aver ik heff ok Achterbeen. Woneem hett de Nix denn ehr Achterbeen?!"

Talke mutt sik de Hand vör'n Mund slaan, so dull mutt se lachen. Dat is to un to komisch, dat Spitakel, as en Nix un en Kater sik vör'nanner verfehrt. Se nimmt Seehund op'n Arm un höllt em Schari hin. "Du brukst keen Bang nich hebben, he is en ganzen Leven een un warrt di wiss nich bieten orr kratzen. He hett sik bloots verfehrt, un denn fuucht he un plustert sik op. Un du, mien Seehund, brukst ok keen Bang nich hebben!" Se strakelt em dat weke Fel. "Dat is en Nix, ik heff ehr an'n Strand funnen. Se deit di nix!"

All dree sitt nu ganz komodig op dat Sofa tosamen, Seehund links op de Sofalehn, Talke rechts op de Sofalehn un Schari in de Midd. Avers Schari un Seehund hebbt beed doch noch Hartpuckern, ok wenn de Verfehrnis nu vörbi is.

Bilütten is dat Avend woorn. De Maan pliert achter en Wulk vör, un wat süht he da?

Talke hett ehrn Bollerwagen ut'n Schuppen haalt un en weke Wulldeek rinleggt. Op de Wulldeek sitt, orr beter: liggt Schari. Talke treckt den Bollerwagen, un Seehund tappelt achterher. Dat's Ebbe, un de Sand is fast noog, dat de Bollerwagen da nich versacken deit. So is Schari noch nienich fohrt, un se gniggelt vör sik hen, wenn se sik utmaalt, wat ehr Süstern un Vadder Neptun seggen wöörn, wenn se ehr nu sehn kunnen.

Talke quüücht en beten, se brukt doch all ehr Knööv, den Bollerwagen mit Schari bet dicht an't Water to trecken. Vunwegen de Ebbe mööt se nämli heel wied bet na de Waterkant henfohrn. Seehund is al lang trüchbleven. Natte Poten kann he ja nu gor nich af.

Talke hülpt Schari ut den Bollerwagen, un se gliddt in't Water. "Heff Dank, Strandhex, dat ik mi bi di verpuusten un stärken kunn!" Un Husch, is Schari in de Welln verswunnen.


Nacht an'n Strand: Seehund dröff Bollerwagen fohrn

Talke treckt den Bollerwagen bit na Seehund, schüddelt de Wulldeek ut, un nu snurrt Seehund vör Behagen. He dröff nämli in den Wagen sitten un warrt vun Talke na Hus trocken.



Text un Biller: Ursula Gressmann

24.8.2011


na baven