Modder Sünn ehr Kinner:
De Dannenholt-Kinnerstuuv

Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen


Båven op den Barg leeg dat Dannenholt. Vele, vele hunnert Dannenbööm stünnen dor tosåmen, lüttje un grote, junge un ganz ole. Düüster un still weert binnen in't Holt, denn de hogen, olen Dannenbööm, dee dor stünnen, weern eernst un swiegsam un harrn düsse Roh geern. Se stünnen ganz stief un still in seehrs düüstergröne Nådelkleder un so dicht tosåmmen, dat meist gor keen Sünn dor hendörch kunn.

De Dannenholt-Kinnerstuuv

Åvers dat weer de olen Dannen jüst recht so, dordörch weer dat so schöön düüster un schattig in den Dannenwohld. För de lütten, jungen Bööm åvers weer dat nix. Dee müssten dat noch hell un luftig hebben, üm groot to warrn. Un dorför stünnen se buten vör dat Holt, an'n Holtrand.

De Rand vun den Wohld, dat weer so recht de feine Placken as Kinnerstuuv för de lüttjen Dannen. Dor schien de leve Sünn gollen un warm, dor weih de Wind recht lustig un frisch, dor kämen de Vågels, de Immen un de Botterlickers to Besöök, dor kunn een den Himmel sehn un de Steerns, un ok dat lütte Dörp, dat dor ünnen in't Dåål leeg. Dat weer de schöönst Platz in den ganzen Wohld, op dee de lüttjen Dannen stünnen.

To'n Oppassen weer een ole, dicke Dann, de Muhme Dann, tostännig. Dee geev so richtig fein acht dorop, dat ok all'ns sien Ornen hett. Denn wor so veel lüttjet Volk bi'nanner is, Minschen oder ok Dannenkinner, dor gifft dat ok männichmål Dörch'nanner un Striet. Meist åvers stünnen de lüttjen Dannen oordig un still tosåmen.

De leve Sünn schick ehr Stråhlen op de Eer un geev jüm Warmde un leet se' n feinen Duft verbreden, de Regen bååd se un geev jüm wat to drinken, de Wind holp jüm, seehrs lütten Twiegen smuck un anmodig to bewegen, un de Muhme Dann wiest jüm, wodennig se sik schöön grååd hollen un fast un stief un still ståhn müssten, as sik dat för 'n orntliche Dann schicken deit. So wussen de lütten Dannenbööm goot ertrocken op. Jedet Johr, wenn de Frühling keem, steekt he jüm lütte, hellgröne Spitzen op, dee as luter lütte Lichten utsegen.


Orr as lütte Hannen, mit de de jungen Dannen in de Welt rutgriepen wüllt!


Hmmm, ok de eerste Imm
weet dor keen Raat!

"Geboortsdagslichten", sä de Fröhlingswind, "ji sünd nu wedder een Johr öller worrn. Hebbt ji ju ok all mål överleggt, wat ji warrn wüllt?"

"Unsinn!", schimpt de Muhme Dann, "see sünd ja noch so lütt, se schüllt eerst wat Orntlichet lehrn."

Man de Fröhlingswind höör gor nich op de Muhme. "Nu", froog he de lüttjen Dannen noch eenmål, "wor is't? Wat möögt ji eenmål warrn? Nakloor Christbööm! Denn een Christboom to warrn, dat is nu eenmål de Droom vun all de Dannenbööm."

"Höör op!", reep de Muhme Dann nu füünsch, "snack doch de jungen Dinger nich sowat vör! As wenn ut en Dann wieder nix warrn kann as 'n Christboom."

"Blots keen Opregen", sä de Fröhlingswind, "dat is ja goot, wenn See noch wat anneret weten. Vertellt Se de Lütten man rohig dorvun, dat schååd't jüm nich."

"Leevt woll!", sä he denn to de lütten Dannen, "över't Johr kååm ik wedder. Bit dorhen överleggt ju dat un vertellt mi dat denn."

Dor stünnen nu de lütten Dannenbööm un wüssten gor nich, wat se dorvun denken schullen. Wat schullen se warrn? Dat weer jüm noch nie in denn Sinn kåmen. See dachten, se schullen even blots Dannenbööm warrn, as de annern Bööm hier in't Holt ok.

"Muhme Dann", froog een vun de Lütten, "segg doch mål: Wat kann ut een'n Dannenboom noch warrn?"

"Ååch wat", sä de ole Dann, "terbreekt ju doröver noch nich de Köpp! Vöreerst warrt ji eerst mål groot un stark."

See weer wohrhaftig argerlich op den Fröhlingswind. Denn se harr de lütten Dannenkinner all bannig leev, un dorför much se gor nich an dee Tiet denken, wenn se mål groot sünd un ut de Kinnerstuuv rut in de Welt trecken wöörn. De lütten Dannenbööm åvers, dat köönt ji ju woll denken, dee geven sik mit den Bescheed vun de ole Muhme nich tofreden. De Fröhlingswind harr se nu mål nieschierig mååkt. Nu wullen se ok weten, wat't dormit weer.

"Wenn de Muhme uns dat nich seggen will", meen een lütte, kecke Dann, "so warrt wi ganz eenfach anners een'n frågen."
"Oh ja, dat is ok wohr!", repen de annern, "åvers — workeen?" "Fru Dannenmeesch weet doch jümmers so veel, un ok de fründliche Herr Håås ut dat Holt dor dröven!"


De Dannenmeesch gifft keen Tipps...


...un de Oosterhaas hett nu wat anners to doon!

Un nu wispert un pispert de lüttjen Dannen, överleggt, berååtslååt un zappelt mit de Twiegen vör Ungedüer.

Dat weer blots goot, dat de ole Dannenmuhme jüst mit ehr Nåversch an't Pråtern weer. Anners harr se dat ünner Ümstännen doch noch markt, wat sik dat Görenvolk so vertellen dä.


20.3.2021


na baven