Gistern weer Flocki alleen up Tuur gahn. Hüüt weer ümmer noch godes Weder. De Sünn meen dat richtig good! De lütten Zegen söchen sogor den Schadden, so warm wöör dat. Besöök ut de Naverschap weer kamen. Un mit de Naverszegen keem ok en lütt swatt Kobold antappelt. He keem so bilöpig achteran. Flocki möök grote Ogen. Weer dat de Naver, den se al achter den Tuun sehn harr?

He harr en pickswartes, keen wittes Fell! Blots up sien Vörkopp harr he enen witten Placken, en Bless. Un de Ohren weern witt. As harr he den Kopp man kort in witte Farv duukt! Weer düt Wesen överhaupt en Zeeg...?

"Doch, dat is en Zeeg", sä Mama, "en Zeeg so as du un ik. Bloots dat he en lütte Buck is. Speelt man tosamen!"

"Na los!", seggt Mama, "speelt ji man tosamen!"

"Witte Ohren sünd sowat vun anseggt!"

Naja, kannst ja mal versöken. "Wo heetst du?", fröög Flocki.
"Ik warr Mohrle ropen", sä de lütte Buck.
Flocki wunnerwark. "Wat schall dat denn heten? Woso bloots?"
"Den Naam hebbt Minschen sik utdacht", blök Mohrle benaut.
"Och so, de Minschen. De mookt ja jümmer so komische Saken. — Kaam man, ik wies di mien Revier!"

Gistern noch harr Flocki höpt, se kunn in de frömde Zeeg en Fründ finnen. Un düt Höpen güng nu in Erfüllung!

En swatte un en witte Zeeg — un twee Poor witte Ohren!

De beiden weern gau gode Frünnen. Tohoop trocken se över den Speelplacken. Toeerst güng Modder ümmer achterher. Aver de beiden weern wie Max un Moritz! Modder müss sik keen Sorgen maken.

"Max un Moritz?! Wi sünd Huckleberry Finn un Tom Sawyer!"

Nu weer dat Mohrle aver to warm. So'n swatte Zeeg warrt ja warmer. Ji kennt dat ja: Wenn swatte Saken in de Sünn liegt, föhlt se sik warmer an as witte Saken. So güng dat Mohrle mit sien swatt Fell.

Modder wiest den lütten Mohrle den besten Schaddenplatz

"Na mien lütt Mohrle, hest du keen Tohuus? Bliff bi uns!"

"Hallo Flocki, mien Deern! Oh, äh, wat is denn dat swatte Deert?" Ofschoonst he en Zegenbuck is, kiekt Vadder faken wat belämmert.

Se müssen sik also Schadden söken. De Naversbesöök weer al lang weg, aver na Mohrle harr keen fraagt. He höör narms dorto. Harr he keen Modder un Vadder, keen Tohuus?

Flockis Vadder weer intwischen ok ankamen un sööch Schadden. Modder leeg al in Schadden vör de Döör. Goodmödig leet se sik dat gefalln, dat Mohrle op ehr en Kladderpartie veranstalten dä. De swatte Jung up dat witte Fell vun Modder sehg drullig ut.

De beiden stöörn sik nich doran un tovten wieder. Aver den mell sik de Hunger. Modder harr immer Melk bi sik — un se leet nich bloots ehr Dochter Flocki drinken, nee, Mohrle dröff ok wat dorvun afhebben! Modder is even de Best.

In'n Schadden liggen ...

...un op en Modderzeeg rümkrupen ...

... as wenn een en Bargzeeg orr Gämse weer ...

... dat is Familienglück! Mama hett aver en ganz schönen Boort, nich?

"Is dat de Steed, woneem du ünnern Tuun dörkrapen büst?"

Nadem dat se sik in'n Schadden verpuust harrn, weern de lütten Zegen wedder ganz kregel, un de Sünn weer ok al en beten dal. So maschiern de twee Frünnen wedder över dat Feld. Keken sik allens nochmal niep un nau an. Flocki intresseer besünners dat Lock in'n Tuun, wo Mohrle ünnerdörch krapen weer. Se wull dat ok versöken, aver dat klapp nich. Se haar to veel Melk bi ehr Modder slappt!

"Ünner düssen stickeligen Boom büst du dörklabastert?"

Mohrle möök keen Amstalten, na Huus to gahn, un Flocki weer dat ganz recht. De Sünn schien ümmer noch fründlich vun blagen Heven. De beiden güngen tohoop na Flockis Mama. Mööd leggen se sik glieks daal un slepen in.

Mohrle harr nu doch en Familie, neem he dortohöör!

Mohrle is mööd