Caspar vertellt:
Un Tschüß!


 

 

 

 

I-AAH, I-AAH, I-AAH!


Hier is nochmaal Juuch Caspar!

Hüüt mell ik mi vun Tohuus ut den Stall.

 

 


Ik heff de eerst Nacht ganz goot slapen.
Miteens weer ik waak. Wat raschel dor in't Stroh?
En lütt Muus husch dörch den Stall.

Se hett mi bannig verfehrt.

Pass up, lütt Muus, hier wahnt ok en Katt!

 

Nu will ik mi eerstmal buten up den Hoff ümkieken.
Mal sehn, up sik wat ännert hett.

Up den Weg na unsen Speelplacken wasst noch ümmer schönes grönes Gras.
Dat smeckt ok wedder besünners goot.

 

 

An den Höhnerstall wöör ik en smucke niege Höhnerledder wies.

 

De Höhner lepen as ümmer in den Gastruum ünner de Stöhl dörch
un söchen na Krömel.

 

Ümmer vörut de stolte Hahn!

Vör unsen Speelplacken stünnen dree Kinner.
Se keken sik den lütten Dalli an. En Fru mit en Hund weer ok dorbi.

Wat weer Dalli blots groot woorn!

Ik kenn em, dor weer he noch ganz lütt.
He weer jüüst dree Weken oolt un stünn bi sien Modder in de Kinnerstuuv.


Aver eien leet he sik al jümmers geern — dat doot wi Esel all!

 

Mien Weg güng wieder an den Andenkenladen vörbi.
Dor seet en smucken Boddervagel up en Bloom.
De Flünken harrn bunte Ogen as bi en Pfau up de Feddern.
Dat weer en Pfauenoog!

 

 

 

 

En lütten Jung harr en Plüschesel ut den Laden kregen. Den höll he ganz fast.

He freu sik so, he wull em nich wedder hergeven.

 

 

 

Dörch den Ingang kemen Autos mit niege Besökers.
De föhren na den Parkplatz.

 

Dorna weer düchtig wat los up unsen Hoff! En Familie wull mit de Kutsch föhrn. En lütten Jung wull unbedingt rieden.

Endlich dreep ik mien leev Modder.
Se stünn mit en Sattel up den Rüüch in den Stall un keek na mi ut.

"Ooh, leev Modder, wat schöön, dat ik di wedderseeh! Du hest enen Sattel up dien Rüüch! So'n smucken Sattel müüch ik ok hebben un Kinner up mi rieden laten!"

"Dor müsst du noch wat töven," anter se. "Eerst mit veer Johr köönt wi Esel Rietesel warrn. De lütten Kinner sünd för unsen Rüüch vördem noch to swoor."

 

 

Miteens wöör ik Stina up den Hoff wies.
De Arme harrn se twee swore Säck up den Rüüch bunnen.

Seker müss se mit den Baas na de Möhl.

De Möhl leeg baben up den Barg. Dat weer noch en teemlich wieden Weg!


 

Wat goot, dat ik noch nich swoor arbeiden mutt!
Ik heff noch över twee Johr Tiet. Ik mütt noch groot un stark warrn.

In den warmen Stall köönt wi slapen un kriegt uns Foder.


Ja, sooo vele Esel sünd wi!

 

In'n Sommer dörvt wi bi goot Weder up en gröne Wisch.
Dor köönt wi uns frisches Gras söken.


Sooooo vele!

 

 


Leev Kinner, Juuch hebbt nu veel ut mien eerst Kinnertiet sehn un höört. Mien Vertelln is to Enn.
Ik segg Tschüüs! Vergeet mi nich! Villicht seht wi uns later nochmaal wedder.
Allens Gode wünscht Juuch

Juuch Caspar

 


Un hier warrt mien Geschicht vörleest:


Lesen deit Antje Heßler in holsteiner Platt.

 


16.8.2010


na baven