Dat kannst mi glööven!
Mit dei Knippen anne Kasse

vun Heiner Zumdohme

To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Heiner Zumdohme.

Annerdaoges was ick maol wer uppe lessde Minute. Ehrder dat ick losfäuhern kunnde, mössde ick noch drocke wat inkopen, Ick wull ja nich mit lose Hannen bi mien Beseuk upträn. Ick man drocke in den Laoden rin. Fünd uck fortsen, wat ick söchte. Nu man drocke an't Betaohlen. Stünnen uck blots twei Lüe för mi anne Kasse. "Dat litt wat, du kummst noch frau naug", dachte ick noch so bi mi. Bit dei Deern för mi an't Betaohlen anfüng. Füfteihn Euro tweeiundartig (15,32 €) mössde sei betaohlen. Un sei füng an in ehr Knippken tau seuken. Ick kreech baold tau väle. Ein Euro, drei Euro fief Euro, nägen Euro … Nee, dat langt nich. Aals wer in den Büdel rin. Villichte krieg ick aower tweiundartig (32) Pennige tauhope. Teihn (10) Pennig, twintig Pennig, fiefuntwintig (25), nägenuntwintig (29) Pennige … wieder köm sei man nich. Uck dat aals sachte wer in dei Knippen. Nu höl sei dann doch den Twintig-Euro-Schien rut. "Den Donner", häbb ick mi dacht, "wenneer ick glieksen tau laote kaom, dann …". Kerl, wat wör ick dull!

Un dann was dor noch dei Kerl vör mi. Hei versöchte mit dei Korten tau betaohlen. Tau eireste hawde hei dei verkehrden Taohlen in den Apparoat dor anne Kasse. Man bit dei Apparoat dat markde, wörn all wer twei Minuten vergaohn un dann, dann kunn dei Apparoat dei Kaorte nich läsen. Dor wör't mi tau väl un ick schnaude: "Nu krieg diene Knippen rut un betaohl mit n' Schien!" Dor wörd hei dull up mi un wi kreegen us anne Kasse inne Köppe. Dordör dürde dat aals blots noch länger!

Jao, aals mott drocke gaohn van Daoge! Teuwen fallt schwor! As ick endlick rut wör ut den Laoden un uppen Wäg naoh mien Beseuck, do köm mi dei Satz in Sinn: Wecke anner Lüe tau Schnecke mök, dei mott sick nich wunnern, dat dat aals blots noch langsaomer gaiht! Wenn ick dissen Satz ümmedraih, heit dat: Hektik bring mi nich mehr Tied, nee, ick maok dordör meistied blots noch mehr Fähler un faoken kummp dat tau Striet.

Bliff geruhig un blied!

Ein anner Maol häbb ick dann in dei süftigen Situation — uck, wenn mi dat schwor füllt — einfach dei Deern vör mi taulachet. Un weiß wat, sei lachde wer trügge. Dat häbb ick behollen. Un dat wieset mi uck: Teuwen mott kiene unnütze Tied wäsen. Dat kann uck eine Tied wäsen, wor mi wat schenket werd, wat ick anners villicht versüümt har.

Bi us up plattpartu.de finnt man nu utsöchte Bidräge van disse Radiosendung.