To Pingsten


Wo schall ik Di verstahn, Du Hillig Geist!
Wat is dat woll, wat Du mi giffst?
Du Storm von Gott, segg, wat büst Du?
Nimmst weg von mi de trage Roh!
Giffst niegen Moot mien bange Seel,
dat se opsteiht un den Mund opdeiht
un snackt mit hillig Füüer in de Stimm.
Maak vull mien Hart, o Hillig Geist
mit Licht un Füüer to allermeist,
dat ik mien Hannen geev de Minschen,
de op uns Eer hüüt Noot un Unrecht lieden.

Bild un Text: Gertrud Everding


Klick up tau'n Vergröttern!

Pingsten

Dat Fest tau Pingsten kummp mit den Klockenklang.
In'n sachten Rägen kummp neiet Läben in dei Natur
up jeden Struuk, in'n Buschk un up dei Flur,
schwäwt eine Rausen fürig, froh dor sachte lang.

O Geist, dei don in gulden, fürig lechte Flocken
köm van baoben bruusig up dei Jünger daol.
Van dien grootet Wark blots'n Funken maol
legg hen up den Singer siene Locken.

Ick bün't nich wert, bi Di tau wän,
man nie häs Du mien Däögen mäten,
dei Globe treckt mi süchtig nao Di hen.

Dei Armen häst du malläwe nich vergäten,
Dü güngs in dei Fischkerhüser rin
un häs an den Dischk bi Sünners säten.

Franz Emanuel August Geibel (1815-1884)
Südollnborger Platt: Ludgerd Lüske
Bild: Ludgerd Lüske mit düt Bild, infarwed van Ludgerd Lüske


24.5.2015


na baven