De Nussknackersuite vun Claus Günther De Stuuv weer man bannig lütt, se kniep meist ünnern Arm.
Üm so grötter seeg de ole Flimmerkist ut, de dor op de Komood
stünn. Op'n eersten Blick kunn een menen, dat weer noch so'n
Swatt-witt-Kassen ut de Tied, as dat bloots een TiVi-Kanol geev. Dat
restliche Möbelmang in de Stuuv seeg ok ut as vun Anno een, pass
aver op de anner Siet goot to de twee olen Knackers, de sik hier breet
mookt harrn in düt Nest vun de Arbeiterwohlfahrt. Weer jo ok scheun warm hier binnen, nu in de Winterstied. Warm un langwielig. Meisttieds sweegen de twee anenanner vörbi. Na, beter so as anners. Kuddel harr jo mol richtig wat lehrt: Muermann. Aver Fritz? Fritz weer bloots Hölpsmann west op'n Bo. Männichmol fung Kuddel an, mit sien Billung to prohlen or wat he dorför hollen de, denn wunk Fritz af un güng na Tante Meier. Fief Minuten, teihn... Man he kunn dor jo nich ewig op de Schöttel sitten! Ehr dat he Quesen an'n Moors kreeg, slarp he denn wedder trüch na jümehr Kabuff. Aver wat weer dat? He heur dat al vun buten: Kuddel harr Beseuk kregen!
Hupen Lüüd, un all tohoop quassel dörchenanner: vun
de Renten, vun'n Fleesch-Schandol, vun de Vagelgripp
Fritz
klopp an keen Reakschoon. Suutje mook he de Dör op
dor seet Kuddel alleen op't Bett un kiek sik wat in de Glotzkist an
'ne Sabbelrunn mit Politikers! De Fritz harr wat uttohollen, ik kann di seggen! Mol schreck em de
Püscholoogin Fru Kallwas ut'n Meddagssloop, mol leet em Johannes
B. Kerner an'n Avend nich inslopen. Nu weer dat aver so: Fritz harr woll keen Allgemeenbillung, aver
en lierlütt beten Ohnen vun Musik "klassische Musik!",
betoon he , un mit dat pluuster he sik op. "De Nussknackersuite
vun Peter Tschaikowski!" De harr he mol heurt as Jung, bi en
Naver, ut'n Trichter vun so'n Grammophon to'n Optrecken. Aver de Melodie
wuss he nich mehr, he besünn sik bloots noch op ole Slogers.
"Es geht alles vorüber", sung
he af un an, oder ok "Von den blauen Bergen kommen wir"
un so wat, un wenn Kuddel tofällig wat heur un em freug: "Wat
is'n dat?", anter he, as ut de Pistool schaten: "De Nussknackersuite
vun Tschaikowski!" So ünnerscheedlich de twee ok weren, in de Tied vör Wiehnachen spelen se wat gemeen: Nöötknacken üm de Wett. Kuddel harr so'n olen Knacker; de Grepen ut Hoorn weren al opplatzt, un dat metallen Lenk güng 'n beten üm de Eck. Hasselnööt kunn een slecht faat kriegen mit dat Dings, Walnööt un Manneln weren meisttieds swor to hollen, aver mit Paranööt kunnst di en afbreken. Advent! Kuddel un Fritz leden vun jümehr Daschengeld beten wat
tosomen un köffen veer Tüten Nööt, vun jede Soort
een. Un jeedeen Sündag weer Kampdag. Dat güng so. Fritz
söcht en Nutt ut, de Kuddel denn knacken müss, achterna
güng dat annersrum. De Schaal müss af, klor, man de Karn
schull nich tweigohn dorbi. Sieger weer, welkeen an'n Enn de mehrsten
helen Nööt vörwiesen kunn. De Winner kreeg de helen
Nööt vun sien Gegensmann mit to, aver dat Beste weer: He
dröff veeruntwintig Stünn an'n Stück feernsehen, ahn
dat de anner ingrepen or sik besweren dröff! Man düt Johr schull dat anners warrn. An'n eersten Adventssündag, bi de Hasselnööt, güng dat los. Nach un nach wurr de Hupen op de Siet vun Fritz grötter un grötter, wieldess Kuddel man bloots 'n lütt Handvull vörwiesen kunn. "Schummelee! De hier tellt nich, de is twei!", reklameer he. "Mientwegen", stimm Fritz em günnerhaftig to. An'n Enn aver müss Kuddel sik slogen geven. Man de Mattschiev leet Fritz düüster. "De Sünn schient, laat uns spazeren gahn!", see he. Kuddel verstunn de Welt nich mehr; wedderwillig güng he mit. Achteran aber dröff Kuddel ok nich Feernsehen: "De Kassen blifft ut!", bestimm Fritz. "Veeruntwintig Stünn!" Annern Sündag wunn Fritz de Walnöötslacht, un an'n
drütten Advent dat Mannelwettknacken. Endlich!, triumpheer he
in'n Stillen. De Meuh, dat he sik sülvst Nööt besorgt
un heemlich mit dat Knackdings euvt harr siet November, weer nich
ümsunst west! Schull he dat nu togeven? Nee, beter nich, noch
nich. Een Wettstriet weer noch na: Paranööt. An'n veerten Advent
wull Kuddel dat weten. "He oder ik!" Wat bildt sik düsse
Pööks överhaupt in? Kuddel harr jo woll mehr Knööf
as de! Un as wull he em dat wiesen, knack he Stück bi Stück
beter as Fritz bi Paranööt tellens' ok halve mit.
Kuddel wull al smuustern, dor kreeg he unvermodens
vun Fritz de hatteste Nutt, de een sik vörstellen kann. Kuddel
holl kott Luft, denn leed he los. He drück un drück, spann
sien Muskeln an, de Arms un Hannen fungen vör Anspannung an to
bevern, sien Kopp leep root an dor breuk mit Gnistern un Krachen
de ole Nöötknacker uteneen. Wat för en Schietspeel! Twee Dode op enen Slag, un dat an'n veerten Advent? Och wat. Glieks kümmt de seute Plegerin un bringt jüm Koffi. Dorto gifft poor Spickelootschüs un en saftige Appelsien. Ok Nööt? Nee, Nööt hett se nich. |