Karnickel

Vertellsel vun Rita Kusch

Wenn man den Postor sin Knecht is, denn mutt man ümmer dat Beste von de annern Minschen denken, draf nie nich garstige Gedanken hebben un mutt ok ut den letzden Dösbaddel noch wat Gods trechdenken. Ji weett gornich, wo schwor dat öberlangs is. So kort vor Wihnachten sett ick mi ümmer eben an min Schriefdisch, un ok wenn dat dor utsütt, at wenn en Wirbelsturm dor just överhennweiht wer, find ick all de Zettels woller, de sick övert Johr so ansammelt hebbt un up de ick upschreben harr, wat ick so don heff. Sü, un dor wer ok de een oder anner Sock dorbi, wo mi dat mit dat Gode, up dat ick ümmer kieken schull, doch bannig schwor fullen is.

"Karnickel" steiht up een Zettel, un he erinnert mi an en Deern ut use Konfirmandengruppe, mit de ick beten besünners wat to doon har oder se mit mi, ganz at ji meent.
Hört eben to, un denn seggt ji mi, of ji dor noch dat Gode in sehn könt.

Se — wi nömit eer mol Mucki, wegen dat Karnickel — hett mi anropen un mi herbestellt. Ick schull mol komen, se har mi wat so seggen. Wiel ick eer ok all lang mol wat seggen wull, bün ick denn ok henngohn. All up de Trepp stunnen dree utstoppte Kornickel, 267 Pokole un 1 Ballen Heu. Dor set en Katt boben up, de weer ober lebendig.

In de lüttje Stuv har Mucki Tee kockt un lüttje Kokens henstellt. Se hett mi Tee ingoten un denn hett se mir verklort, dat ick mi de Idee mit dat ganze Weckenend, dat de Konfirmanden tohop verbringen schullen, von de Back putzen kunn. Se keem dor nich mit henn, dat har kien Sinn för eer.

So stark weer de Tee gornich ween, trotzdem wer min Kreislauf duchtig inne Gang. Ick schnappte no Luft, eenmol wegen den Karnickelgeruch, de langsom in min Nes kropen weer. To'n annern denn jo ok wegen de Frechheit, de se dor eben von sick geben har. Se förde dat noch'n beten wieter ut. Nee, Sonnobend un Sonndach har se kien Tiet. Dor weer Disko un se har een neen Fründ un denn mos se jo ok noch de Karnickel forn. Wer schull dat sonst woll moken.

Un denn kunn se no eern Dünken den leben Gott ok veel beter in de Natur finnen, so bi't Lopen dör den Wald un tohop mit de Karnickel. Ick hebb ehr denn den Vorschlag mokt, se kunn sick denn jo beter ok von den Oberförster konfirmeern loten oder den Vorsitter von den Karnickelzuchtvereen dorum frogen. Wi harn dor jedenfalls kien Lust to, wenn se kien Lust har, mit us dat Weekenend bi de Konfirmandenfreetiet to verbringen. Bit nächsten Sonnabend har se Tiet, sick dat to överleggen. Ick hebb denn noch den Tee utdrunken un denn bin ick an de utstoppten Karnickel un de lebendige Katt vorbi woller no Hus gohn.

Ick weer noch gornich in Hus, dor rep mi all de Mutter von Mucki an. Ehr Dochter blarrde un ick har eer totol inschüchtert. Se kunn dor nix mehr mit anfangen. Ehr zarte Püsche mokte dat nich mit. Min Püsche wer ok al 'n beten angrepen, ober nu mos ick doch lachen. Gau leggte ick een Taschendock vör den Hörer, domit ick erstmal to Aten komen kunn. Jo un denn hebbt wi tohop överleggt, wo wi Mucki woller up den rechten Padd bringen kunnen. Dat stellde sick nämlich rut, dat de Mutter mit den neen Fründ ok gornich inverstohn weer un de Karnickel gungen eer ok al bi lütjen up den Wecker. Wi hebbt denn een strategische Einheit bild un sind mitnanner an de Püsche von Mucki an arbeiten ween. Se is mitkomen, hett blots alle Stunnen eenmol mit den Fründ un eenmol mit de Karnickel telefoniert, sonst ober duchtig mitmokt. Blots wenn se mi um de Eck komen sech, denn mos se jo ümmer en suert Gesicht moken. Dat wull se sick jo nich ankomen loten, dat eer dat am Enn noch Spoß mokt hett. Un konfirmeert hebbt wi eer denn jo ok. De Oberförster un de Vörsitter von den Karnickelzüchtervereen wern ok dor. De Fründ nich, dat har sick all woller erledigt un Mucki tövde up nee Kandidoten.