Jung sien

vun Silke Frakstein

De hüütige Jugend... un freuher weer allens beter... Dorto wull ik geern mol wat seggen.

Jümmers an'n Sünnavend lees ik dat Stoder Tageblatt. De Siet mit un över de jungen Lüüd gefallt mit allerbest, un dorüm ok de Vergliek.

• Konzert in de Grundschool
• Mit de Klass no Nieseeland
• No dat Abi in de wiede Welt
• An't Wekenend in de Disco.

Ik kunn de List noch länger moken.

Wi harrn in de 50/60er Johren jüst so veel Smacht, Wünschen, Sehnsucht as de hüütige Jugend. Man dat bleev bi de Sehnsucht.

Ik weer noch in de Grundschool. Höger keem ik nich, wiel keen Geld in de Knieptasch weer. Uterdem: En Deern heuert achter den Herd un mutt för de Kinner dor sien. Basta.

No de School wull ik dat obers nu weeten. Im- und Export — wiede Welt — Sproken un — un — un. Vunwegen! Achtern Tresen keem ik as Verköpersche.

Wi harrn keen "Girls Day", keen Zeitung, de uns ünner de Arms griepen kunn, un rinkieken in en Firma, dat hebbt wi nich kennt.

Denn geev dat op eenmol "Au-pair". Jo, dat weer wat. Endlich Sproken un anner Lüüd sehn un heuern. Is nich: "Du büst noch keene 21 un mien Verlööf kriegst du nicht."

Un denn is mien Vadder storven. Wovon schüllt wi nu leven, bit de Rente dor weer? Ünner de Week as "Lehrling" un an't Wekenend achtern Tresen orrer mit Koffi un Koken dörch'n Sool: "Darf ich Ihnen noch etwas bringen? Dankeschön, Bitteschön, Auf Wiedersehn."

Dat is de eene Siet. De annere Siet:
Uns Öllern harrn keen Auto, keene Glotze, keen Telefon, keen Waschmoschien. — De Nobersche harr'n Plattenspeeler, un Freddy hett dörch de ganze Siedlung sungen: "Junge, komm bald wieder!".

Ut'n Goorn geev dat wat to eeten. Ober blots wenn wi dat sülvst plückt hebbt.
In de Köök mit anfoten — do wörr gor nich lang snackt, dat weer kloor as Kloßbrühe.
Ober speelt hebbt wi, noch richtig mit egen Ideen, bi jeedeen Wedder. Op Wischen un Feller. De Stroten weern free, dor weern wi de Keunige. Mit veel Glück harr de een orrer anner en Popp mit'n Poppenwogen.

Snackt hebbt wi ok, stünnenlang, mit'nanner, nich över den Eierkoker orr Eipott orr wo dat heet. Un wullen wi wat vun den Nober orrer so weten, dennso hebbt wi de Schludertasch froogt (de dat all jümmers geben hett). Dat bleev denn in de Noberschaft un gung nich in de wiede Welt, dormit de tokünftige Lehrherr di dat loter ünner de Näs holen kunn.

De wiede Welt — nich ganz — hebbt wi op Fohrrad sehn. Schietbüdel mit Schipp.

Ohn Internet wull ik ok nich mehr sien. Un so mennigeen Grootmudder/-vadder hett Freid an de Biller vun de Kinner orrer Enkelkinner ut de wiede Welt.

Un welke Tiet is nu beter?

Mien Droom? Mit Fohrrad dörch Nieseeland.