Handspake

vun Heinz Tiekötter

Een Handspake, dat is kräftigen Holtknüppel, meist as 'n Balken. De sünd op de olen Seilschepen in de Löcker vun dat Ankerspill stoken worrn un denn lepen de Jantjes in Kreis üm dat Spill rüm un hievten den Anker hooch. Boben op dat Spill seet de Shanty-Mann un sung den Takt. Handspake seggt een ok to so'n dürren, langen Minschen. "He hett'n Figur as'n Handspake."

Vetter Uwe is bi Laeisz in de Maschien fohrt. He wull ober nich sien Leevlang Assi blieben. He much mol as Chief fohrn. Un dorüm hett he sik för dat C5-Patent an de Inschenöör-School an Berliner Tor inschreben. Jemmer Mathelehrer weer 'n bannig Dreugen, beweeg sik so stakig, as weer he utstoppt. Man bi Mathe kunn he de Scheuler düchtig wat bibringen. Se nöömten em "Handspake".

As de twee Semester toenn weern, harrn se dat C5-Patent. Dat wulln de neen Inschenööre orrig fiern. Dormit fungen se all an'n Dag för de offizielle Abslussfier an. "Handspake" harrn se dorto inlood. Lang no Meddernacht, se weern alle Mann düchtig chloroformiert, müssen twee Mann "Handspake" na'n Dammtor-Bohnhoff bringen. He weer sternhogelnerveus un hung twüschen de beiden. Anspreken kunnst em nich mehr. As se mit em op'n Bohnstieg stunnen un op de S-Bohn no Reinbek teuvten, seh Heino Drews op dat annere Gleis den Tog no Berlin stohn. Dat weer doch'n Wink vun't Schicksool, meen Heino. Se hebbt ehrn dunen Mathepauker in düssen Tog sett un den Schaffner dat Billjett betoolt. Bi de Afslussfier an neegsten Dag fehl "Handspake". He keem eerst an Loden, as de Fier lang vörbi weer, un he seh gornich goot ut.

De beiden Praxis-Johr'n op See güngen gau vörbi un de mehrsten vun jem drepen sik an de School wedder; nu üm för dat C6-Studium to studeeren. Matheünnerricht geev wedder Handspake. Se weern 'n beten bang. Kunn he sik noch besinnen un ward jem dat trüchbetolen? Licht harrn se dat nich bi em. As de C6-Semester rüm weern, hebbt de Inschenööre dat op St.Pauli orrnlich fiert. Mit dorbi weer "Handspake". Denn harr he den Vörfall, de sik vör twee Johr afspeelt harr, doch vergeten.

Deep in de Nacht, "Handspake" weer all hinüber, dor hebbt se em inhookt un sünd nochmol de Davidstroot op- un doollopen. Wedder keem Heino Drews op den Infall, as se grod an de Herbertstroot vörbi kemen: Se lenkten jemmer willenlosen Mathelehrer in den Puff. Heino hett mit een Deern uthannelt, wat se düsse Nacht noch anschaffen kunn. Se wull'n ehr dat betolen, wenn se "Handspake" bi sik slopen leet. Se kunn geern rutfinnen, of noch wat mit em antofangen weer. As se sik hannelsenig weern, öberloten se ehr den willenlosen Handspake.

An neegsten Morgen stunn de halbe Inschenöör-Klass vör dat Toor vun de Herbertstroot un teuvten, dat ehr Schoolmeister ut'n Puff rutkeem. Dat weer kott no acht, as de Kopp vun Handspake heel vörsichtig üm de Eck vun den Utgang keek. He harr den Hoot deep in sien rodet Gesicht trocken un den Mantelkrogen hoochslogen. Een kunn glieks marken, dat he fixe Bang harr, een kunn em erkennen, wenn he so freuh an'n Morgen ut'n Puff keem.

Djäe, Seefohrtslehrer sien, dat is nich eenfach!