Uns Oma hett ehr Leben lang jümmers gern 'n Lütten snasselt. An levsten much se Eierlikör. Kemen wi Kinner to Beseuk, denn trock se ünner ehre Strickjack orrer ut ehre Jopp jümmers son lüttje Buddel Eierlikör rut. Den stell se sülmst heer un se harr dorvun jümmers wat op Loger. Un all kregen dor 'n lütten Sluck vun af. Se kunn goot delen un afgeven. Uns Enkels hett se oftens de een or anner Mark toschoben. Dorbi harr se man blots een lüttje Rente.

Anfangs hett de Doktersche noch meent, se sull mit den Alkohol Moot holl'n un nich so veel drinken, denn dat däe de Gesundheit nich good. Denn hett Grootmodder lacht un seggt, dat ehr dat jo goot güng. Un as Oma denn de Tachentig wiet achter sik harr un op de negentig togüng, hett de Doktersche so mit de Tiet ehre Rootsläg för sik beholln. Se kunn jo sehn, dat uns Oma ut een sünnerlich fastet Holt bestünn.

Uns Oma un ehrn Eierlikör war ik ni nich vergeten. Se is sossunnegentig Johr old worrn un hett ehren Mann un twee vun ehre soss Kinner öberleevt. Ik bün mi seker, wenn se bi dat natt Opwischen in ehre Köök nich utrutscht weer un dörch den Knokenbruch 'n Embolie kregen harr, denn harr se ook de Hunnert schaffen kunnt. Se hett jo jümmers seggt, dat se hunnert Johr oold warden wull. Se meen, denn müssen de Paster un de Börgermester ehr mit Blomen beseuken. Un nu weer se doot. Storben dorch son dummerhaftigen Utrutscher in ehre Köök. In Tokunft geev dat ninich mehr son lütten gelen Seuten ut Oma ehr'n Buddel.

To den Dag, as wi den letzten Gang tosomen mokten, um Grootmodder ünner de Eer tobringen, hett Hanna, ehre öllste Dochter sik wat wunnerboret infallen loten: Se hett akkrat no Oma's Rezept 'n groten Ketel Eierlikör mookt un för elkeen vun de Familje so'n lütten Buddel affüllt. Jüst so, as wi dat vun Grootmodder wennt weern. Un all de Lüüd vun de Truergemeende kregen jedeen son lütten Buddel in ehre Hannen drückt. Oma ehr Noberschop hett jo ehrn Eierlikör kennt un wussen em to schätzen. So weern se nu ook bi den letzten Gang dorbi.

As de Predigt in de Kark to Enn weer, gungen wi all still in een lange Reeg to de Graffsteed. Nodem dat de Paster noch sien letzt lütt Gebeet opseggt harr, schüffelt jedeen noch 'n beten Sand op den Sarg un de een or annere geev noch een lütt Blomenstruß mit in de Kuhl. Un dor seh Hanna, de öllste Dochter, wat se erst nich gläuven wull. Se meen meist, se kunn ehr Ogen nich truun: Blangen bi ehr stünn Omas jüngste Enkeldochter Tina, harr sik ehren Mantel son lüttbeten opknüppt un hüser dorünner ganz sutje an een lange, dünne Snuur handöberhand ehr'n egen Buddel Eierlikör in de Kuhl dool. As de Buddl ünnen ankeem, hett se den Foden losloten. Un allens so still un heemlich un so sachens, dat egentlich blots Hanna dat mitkregen hett. Un denn hett sik de Lütt tapfer de Tronen afwischt un to ehr Oma nickköppt.

Achteran hett Lütt-Tina sik mit so'n tofreden un seligen Utdruck in ehr fien Gesicht ümdreiht un is liesen weggohn.