Een opsackt!

vun Heinz Tiekötter

Jedet Johr de sülbige Geschicht: Üm de Wiehnachstiet liggt Hein Thiel mit 'n anstännigen Schnööf in de Puuch un in siene Luftröhre brabbelt vör sik hen, as'n slecht instellte Harley. Siene Fro zetert wedder rüm: "Dat liggt blots doran, dat du mit dat sülbige Tüüg, mit dat du hier in'n Huus rümlöppst, rut in de Küll geihst. Kannst du di nich as elkeen anner vernünftigen Minschen eerst 'ne Jack antrecken?"

"Nu holl mol de Luft an, ik heff mi jichtenswo infiziert; in Supermarkt, in de Bohn or wat weet ik wo sünst noch. So'ne Verkeulung kümmt dörch Viren. Du bruukst doch blots den falschen Döörendrücker or den Griff vun'n Inkeupswogen bereuhren un dat Gesinnel fallt di an!"

So, seggt Hein un denn nümmt he 'n Barg Illustrierte, Böker un 'n Buddel mit Woter, samt twee Kartons Papierdaschendöker mit an't Bett. Beer wurr siene Hübsche op de Palme bringen, obwohl een nümms lesen kann, dat Beer di kranker mookt.

No söben Doog steiht Hein wedder op. De Bronchien ballert nich mehr so dull. Hein hüstelt noch'n beten un hett de Stimmloog vun'n Curd Jürgens — dat gefallt em sogoor richtig, klingt so männlich — un denn gifft dat eerstmol 'n Rumgrog. Dormit de Viren sik dat nich öberleggt un nochmol vörbikiekt.

Twee, dree Doog dorno fangt siene Fro an: Se feuhlt sik so malood, ehr is afwesselnd hitt un koolt; se pruust un hoost, dat dat man blots so'n Ort hett. As en Harley klingt se nich. Dat kriggt se ne hen. "Na", froogt Hein, "fehlt di wat? Weerst du ohne Jack buten?" "Swieg man blots still; du Oos hest mi doch anstoken!", gifft se denn trüch! Hein grient: "Ik denk, man sackt sik en op, wenn man ohne Jack vör de Döör geiht. Nu snackst du vun Infektschoon un Öeberdregen vun Viren. Wat sall nu richtig sien un stümmen?"

De Rest vun de Ünnerhollung geiht nümms wat an. Koom du de Froonslüüd nich logisch. Se sünd vun en annern Steern as wi Mannslüüd!