Digitalbild: Rudi Witzke

Vun Bloot un Wedderschien vun all de Füür up de Eerd
farvt sik de Engel Witt to Root.
Un um se rüm dat Swatt vun't Nix, de Unendlichkeit.
Na't Scheiten, Flucht, Hunger un Doot vun Dusende Minschen
un dat Grummeln vun de Explosionen kümmt nix mehr.

Keen bammeln Gebimmel un blänkern Schien
verjagt smarten Schrie un Düsternis.
Kannst noch so luud bimmeln un juchhein!

Verfeert över de eigen Undöög
steiht toven Hart doch en Puck maal still.

Dor is nix mehr för'n Momang mit all klook Muulwascherie.

Digitalbild: Rudi Witzke

As nu deip Swiegen
dörch alle Heven güng
un de Nacht to de Midd kamen weer,
dor steeg dien allmächtig Word, o Herr,
vun Heven daal, vun'n Königsthron.

Foto: Rudi Witzke

Bild: Rudi Witzke

Keen Füür, keen Rakeet:
Stillnis! Swiegen!
Still un deep raugt de See.
Doch dat wi uns nich verseihn:
Bargen sind hier sien Uurkräfft.

Heel düdlich köönt wi dit beleven
in en deep-deepe Bargen-Klemm
orrer in en sik uptörmen Riesen-Breker.
De Kräfft kann nüms entgegenstahn.

In Jesu Gebort is as en Glieknis de Born an't Licht kamen,
lies plätschern, een to schöön antoseihn See,
wo Gott sien Allmacht vermuscht is.

Un to vele Johr gahn in't Land,
sünd jümmer wedder gahn,
wo de Engel sik vun Witt na Root farven mütt,
wieldat jümmer noch welk
mit lütten Bregen un grotes Muul
uns mit ehre Bomben redden wüllt.

Slapt nu maal nich, faat de Hannen,
de di mit Leev möten! Un Gedüür!

…maal is to laat!

Digitalbild: Rudi Witzke