Sünndag Laetare
|
4. Fastensünndag
De Sünndag Laetare steiht in de Mitt vun de Fastentiet. Hei bringt al beten Troost. Dat ward ok dörch de lituurgsch Farv Rosa utdrückt.
De Naam vun dissen Sünndag Laetare sünd de latinschen Wöör för Jesaja 66,10: Laetare cum Jerusalem, et exsultate in ea, omnes qui diligitis eam. Freugt juuch mit Jerusalem un west hööglich mit ehr, ji all, de se leiv hebbt, un freugt juuch mit ehr, ji all, de över ehr truurig west sünd.
Niemaals hebbt wi vergeten, den 122. Psalm butenköpsch hertoseggen, wenn wi wedder eenmaal bi een niegen Besäuk na Jerusaleem ringahn sünd. Uns letzt Tuur weern wi 14 Daag bloots in Jerusaleem. Un Afscheed hebbt wi ok so nahmen. Ik heff mi freut, as se mi sään:
Wat wi mit Jerusaleem belevt hebbt, dat kann een nalesen. Wi wullen dat Unutspreekbore (dat Numinose, Anwesenheit vun en "gestaltlos Göttlichen") vun uns Hillige Staat beluschern. Nalesen kannst dat hier: En Pilgerweg in Jerusalem. Een anner Naam för dissen Sünndag is ok Brootsünndag vunwegen de Brootvermehrung för de velen, de Hunger harrn. Uns warden Wöör mit up'n Weg geven, dat wi se bedenken. Jesus gifft fievduusend Lüüd to eten
Dor sleist di an dien Bost! Wat daun wi, wenn üm uns rüm hunnert Minschen vör Hunger nich in den Slaap kaamt? De lütt Jung wull Jesus seihn. Sien Mudder geev ehm de Verlööf, un as Mudders nu maal sünd, se steckte ehm fief Gastenbrööd un twei Fisch in sien Taasch. Dat geev noch keen Big Macs un anner Aflenken för den lütten Kierl. Hei wull Jesus seihn un hörn. Un dor weer den Barg hooch een Gewimmel vun Minschen. Lang harrn se up Jesus töövt. Hunger mellte sik. Dat murmelten de Lüüd hier und dor. Wat maakte Jesus mit unsen lütten Buttscher? Hei leet sik den Büddel mit de Fudderaasch geven. Un woans dat wiedergüng, dat weiten wi. Wat is mit uns, wenn wi wat vun Hunger un Noot, Dööst un Küll mitkriegen? Nau so, as ik dat 1947 belevte! Nix is beder worrn! Wi weern in een Veihwaggon mit föfftig Lüüd up Transpoort na Westen. Veer Daag schull de duurn. Elkeen vun uns kreeg een halves Broot un veer grote Zippeln as Proviaant. Mudder schull up de Futteraasch uppassen. Un doch weer uns Nohrenkraam up eenmaal weg. Klaut! Ik maak keen Lamento, uns Welt is so: Vun de Lüüd in den Waggon hett keeneen uns een Happs Broot orrer en Stück Zippel geven. Dor weer keen lütt Jung, de sien Büdel mit Broot un Fisch hergeev. Un hüdigendags gifft dat nich naug Minschen, de friewillig wat afgeven, dat anner nich Hunger lieden. Ja, Benzin mütt wi afgeven, dat uns Bräuder un Süstern in Afrika un annerswo ut Weitenbroot backen köönt un nich "alternative, regenerierbare" Energie Bioethanol ut maakt ward. Över disse slichte Geschicht schalln wi nadenken. Dat Nöödige mütt wi tolaten orrer sülfst maken. "Wuutbörger" sünd hier nich fraagt, ehrder helpen Bräuder un Süstern. Mit de Wöör schickt uns uns Herr in de neegst Week. Se köönt en Brüüch to ehm sien, de to uns is as en Brauder. Wohrhaft as en Brauder!! Un en Brüüch to de, de hüüt noch Hungers starven mütt.
|
Rudi Witzke 3.4.2011 |