"Prieset wäs dei Herr, dei Gott van Israel! Hei hätt nämlick sien Volk holpen un hätt et befreit.
Hei hätt us einen starken Redder schicket, einen Naokaomer van David, dei in sienen Deinst stünd.
So hätt Gott et alltied ansäggt dör den Mund van sienen hilligen Prophet — einen Redder, dei us befreit van use Feinde un ut dei Gewalt van aale dei, dei us hasset.
Dormit hätt Gott uck use Vaoders siene Barmhartigkeit taukaomen laoten. Hei hätt an den hilligen Bund dacht, den hei mit ehr schluten dö.
Jao, hei hätt an den Eid dacht, den hei usen Vaoder Abraham schworen hätt: dat hei us ut dei Hand van dei Feinde redden dö. So käönt wi aohne Bange Gottesdeinst fiern — hillig un nao sienen Willen, in sien Biwäsen, solange wi läwet.
Aower du, Kind, wers dei Prophet van den Allerüpsten neumt. Bi den Herr gaihs du vörup un dais dei Wege för üm taurechte maoken.
Du giffs sien Volk dei Künne, dat dei Herr et redden will un üm dei Schuld vergiff.
Use Gott hätt ein Harte vull mit Barmhartigkeit. Dorümme kummp us dat Lecht ut dei Höchte tau Hülpe.
Et lüchtet för dei, dei in'n Düstern un in'n Schadden van den Dood läwet. Et föhrt use Fäute up den Weg van den Freeden.