De Grönauer Kapell. Teknen vun Jürgen Hagen

Bloots de Leev kann helpen

Andacht vun Henning Eggers


Leve Gemeen,

Gnaad wees mit ju un Freeden vun den, de dor weer un de is un de dor kümmt!


Paulus schrifft

Düsse Andachttext hett as Basis de Breeve vun Paulus an de Korinther, woneem ehre Gemeen uneens is un nich toenanner finnen deit; in düsse Breeve geiht dat üm dat "Hoge Leed vun de Leev". Grundwöör ut de Bibel heff ik funnen ünner Paulus 2. Korinther 6,3-7, opschrewen vun Jörg Zink un Rainer Röhricht in ehr lütt Book: "Was Christen glauben". Paulus schrifft: Miene Sorg is, dat jo nüms an Gott irre warn mööch, nur wiel ik em in Weg bünn, un dat nich ut dat Amt vun'n Hölper en Hinnerung ward! Miene Sorg is, dat ik ok in de Oogen vun de Minschen en vertruunsvull'n Deener vun Gott bün un de Gedüer nich verleer. Rennlichkeit vun't Hart schull man an mi sehn, Insicht, enen langen Aaten, Fründlichkeit, Beweegtheit dörch den Hilligen Geist, nüchtern, ehrliche Leev. Keen Woort schall man vun mi hör'n, as dat Woort vun de Wohrheit, keen Knööv will ik anwennen, dat is denn de Knööv, de vun Gott sülben kümmt. Mien Wehr un Wapen schall nix sien as för rechte Saken! Wi seggt: Dat Krüüz is uns eenzig Rettung. Wer nich weet, wo utweglos he verlor'n is, de empfind dat as Schnackeree. För uns aver, de sik op Christus, ehren Erlöser, verlaten doot, liggt dorin de Knööv unmittelbor vun Gott!


Ruinen vun Korinth

Paulus schrifft an de uneenig Gemeen vun Korinth. De Gloov is opbruukt in düsse Habenstadt, de Minschen wären uneens, welk höllen to Petrus, de annern op Apollo un de drütten nu op Paulus; je nodem se vun de Prediger beindruckt wärn. De geistlichen Gaben, de to Erbauung vun de Gemeen deenen schullen, hebbt de Christen verblendt. Se rühmen sik ehre egen Begabungen! Aver Paulus höllt ehr entgegen: "Wer sik rühmen will, de mutt sik rühmen mit dat, wat de Herr daan hett!"

Leve Gemeen, keen Minsch ward bestrieden, dat de Leev to de wichtigsten un schöönsten Dinge vun uns Lewen hört. Ohne Leev — wat weer dat för en Lewen? Wer düsse deepste minschliche Verbunnen- un Geborgenheit nich klook kriggt, wer dat Geföhl vun de Sehnsucht na en Minschen, ohn den wi nich ganz vullstännig sünd, nich kennt, den sien Lewen is arm un druurig! — Ohn en Minimum an Leev is de Minsch nich lewensfähig. Dat weet nich bloots de Psychologen, dat seht wi ok an Vertwieflungsakte vun Minschen, de nüms hebbt, de sik üm se kümmern deit. Wo riek uns Lewen sünst ok sien mag, ohn Lev wär dat keen erfüllt Lewen!

Dat allens ward nüms betwiefeln. Aver Paulus seggt mehr as dat. He meent nich etwa nur, man dörf de Leev nich vergeeten, wenn man de hööchsten Güter un Gaben optellt. Paulus seggt veelmehr: "Ohn de Lev is all dat annere nix!" Wat wi sünd un hebbt, wat uns Lewen utmöckt un utteekent — dat tellt vör Gott nix, wenn de Leev fehlen deit!

Ik heff en Text funnen, de uns verdüütlicht, worüm dat hier geiht. Dor heet dat: "Ehre ohn Lev möckt hochmötig. Macht ohn Leev möckt gräsig. Plicht ohn Leev möckt verdießlich. Besitz ohn Leev möckt giezig. Glooben ohn Leev möckt fanatisch. Klookheit ohn Leev möckt bedrögerisch. Wohrheit ohn Leev möckt kritiksüchtig. Ordnung ohn Leev möckt lüttkareert. Gerechtigkeit ohn Leev möckt hart. Kenntnis vun Soken ohn Leev möckt rechthaverisch. Fründlichkeit ohn Leev möckt di heuchlerisch." Un: "Verantwortung ohn Leev möckt di rücksichtslos!" (Dat's vun Laotse.) — Sülbst de besten Gaben un Begabungen ward in ehr Gegendeel verdreiht, wenn de Leev fehlen deit. Un de Korinther hebbt sülbst ehren gröttsten Schatz, den Gott siene Gemeen anvertruut hätt — de geistigen Gaben — missbruukt! De Gemeenschap mit Gott ward nich verbürgt, wenn de Leev fehlen deit!

Dat lött Paulus keene Roh'; he güng bi un schreev to predigen: "Wenn mi de Globen in hööchsten Maat geven is, sodatt ik Bargen versetten kann, aver keene Leev heff, denn bünn ik nix!" Ohn de Leev is de Globen nix, denn ohn de Leev ward de Globen fanatisch. "Nu aver blievt Globen, Hoopen, Leev, düsse dree; aver de Leev is de gröttste ünner se!"

Wat is denn dat Besünnere ünner de Lev? Wat teekent se denn vör alle anneren ut? Wiessagen, Erkenntnisse, Globen un all de anneren Künnen un Deenste, de Paulus in Römer 12 un 1. Korinther 12 optellt, nennt he "Gaben". De Leev beteekent he nich so; de Leev is den Minschen nich so geven, övergeven, as düsse Gaben! — Wiel Minschen ünnerscheedlich Gaben hebbt, ünnerscheed se sik ok vunenanner. De Gaben schafft Afstand twüschen de Minschen, se trennt se ok vunenanner. De Leev aver verbinnt, se schafft Gemeenschap. Paulus seggt eenmal vun de Erkenntnis un vun de Wiesheit: "se bläht op!" Se begrünnt den Ünnerscheed, den Vörtoog vun Minschen ünnerenanner.

Dat gellt ok för annere Gaben, dor is dat nich mehr wiet, dat man hochnäsig ward. Dat weer ok dat Problem in Korinth; trotz den Segen vun Gott wör de Gemeen nich erbuut, sünnern tweireben! De Minschen weeren stolt un inbildt. Dor fehl de Leev! Mit de Leev geiht dat bargan un de Gemeenschap kann nu wassen.

Aver de Leev köönt wi nich inöven! Nich wi köönt se nich griepen, sünnern se griept uns! — Uns Begabungen sünd uns anvertruut un wi schüllt se plegen un dormit wuchern. — Aver över de Leev köönt wi nich verfögen! Woans kann nu düsse Leev, as Gott se meent, in uns Lewen Kontur kriegen un winnen? Wer hett denn schon solke Leev, ohn de allens ümsünst is? Un wie kann denn düsse Leev, as Paulus dat meent, in uns Lewen Realität warden? "Leev is gedüllig un fründlich; se kennt keen Neid, se speelt sik nich op, se is nich inbildsch, se verhöllt sik nich taktlos, se söcht nienich den egenen Vördeel, se verleert nich de Fassong un driggt keenen wat na. Se freut sik nich, wenn Unrecht schüht, aver wo de Wohrheit siegen deit, freut se sik mit! Allens verdrägt se, in jedeen Laag glöövt se, jümmer hoopt se, allens höllt se stand!"

Wi markt, dat schafft wi nich! Wie kann düsse Leev in uns Lewen Gestalt winnen? Wenn wi dorhen goht, wo düsse Leev in uns Welt Gestalt annohmen hett — in Jesus Christus — un uns vun se griepen laat!

"Gott is Leev, un wer in de Leev blift, de blift in Gott un Gott in em!" Gott is Leev! Un Jesus Christus is minschworene Lev Gottes! Vör düssen Achtergrund leest sik alles anners, as wi dat verstahn hebbt! Gottes Leev hett Tied. Jesus Christus hett uns leev mit unendlich Gedüür! He rekend dat Böse nich to, sien Leev driggt allens, glövt allens, hoopt allens! — Je mehr wi uns vun düsse Leev griepen laat, wenn wi uns dörch siene Wöör em towennen doot, ward wi ok vun siene Leev in uns Lewen wat spören!

Amen.


21.3.2019


na baven