Wees fief Minuten still
20. September

Kiek, ik bün doch bi ju all Daag, bet an't Enn vun de Welt.

Matthäus 28, 20

Dat köönt wi Minschen meist op all Rebetten: nix anbrennen laten, nix gefährlich warrn laten, afreageern, ok in de Religioon. So kannst ok düssen Text affangen. Dat's wiss de bekannteste Sprook ut de Bibel. 90% vun de Lü hiertolann kennt em utwennig.* "Matthäi am Letzten"! Dat Jesus all Daag bi us is, maakt us nix mehr ut. Mit orr ahn Jesus doot wi uns Dagwark, mit orr ahn Jesus maakt wi Politik, ganz na uns Nees. Nüms maakt mehr den annern hiddelig, un mennig, de versöcht, anner ingang to bringen, schafft dat nich mehr. "De Lü bevert vör, dat de Kommunisten kaamt; avers nüms bevert, wenn Christen kaamt. Da röögt sik nixnich," sä Willy Kramp. Woso nich? Anschienend, wieldat wi Christenlü sülven dat "bi juuch all Daag" nich mehr eernst nehmt, nich mehr bevert un dorüm ok nich mehr Tovertruun hebbt. Wi nehmt ok dat Sünnenbekennen in de Liturgie un dat Gnaadverkünnen in'n Gottsdeenst hen as Töög, de na Fohrplaan fohrt. Woneem sünd noch vertaagte, vör Gott tweislaan Harten? För se is doch dat Woort seggt!