Wees fief Minuten still
29. März


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

As Jesus all sin Reden vullendt harr, sä he to sin Jüngers: Ji weet, dat in twee Daag Oostern is; un den Minschensöhn warrt se utlevern to'n Krüüzigen.

Matthäus 26, 1.2

So fangt de Matthäuspassioon an. För Jesus weer dat keen Överraschen, dat he fungen un to Dood bröcht warrn schull. He harr allens verklaart, harr sin Reden vullendt. Wat he sin Jüngers noch vör sin Dood to seggen harr, harr he seggt. Wat nu noch keem, weern Afscheedswöör, bet hen na sin letzt Woort, dat dat vullbracht weer.

Wi mööt dat weten. Jesus geiht op sin Dood to. De Dood sliekert nich achterrücks an em ran un trickst em ut. Nee: se dreept sik in't Gefecht. Allens weer vullendt. Gott maakt keen halve Saken. Wat Gott deit, deit he ganz! 33 Levensjohr langt, allens to vullenden, wat Gott vörharr. Eentlich schullst di in de Bibel bi düssen Vers Josua 23, 14 anstrieken: "Allens is kamen un nix is utbleven." Wi brukt sin Hülpswark nix totofögen, sin Wöör köönt wi ok nix tofögen. He is vullendt.

Us blifft bloots düt: leven vun sin Vullenden, us ganz leven laten vun sin hunnertperzentige Leevde. Wi maakt sin Heilswark nich vull, dat Heilswark is mit Jesus afslaten. Wi sünd de, för de dat Heil kamen is! Ganz!

Wi dankt di ja, Herr Jesus Christ,
dat du för in'n Dood gahn büst,
an't Krüüz vergaten hest din Blood
un maakst vör Gott uns recht un good.

Na Christoph Fischer


19.3.2009


na baven