Wees fief Minuten still
26. März


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Wokeen to mi steiht vör de Minschen, to den will ik stahn vör min Vadder in Himmel.

Matthäus 10, 32

Petrus is dorbi west, as Jesus düt Woort sä. Good, dat wi dat weten dröfft. Denn Petrus hett ja nich to Jesus stahn — he hett afstreden, em to kennen. He is utwiekt, hett sik bedeckt hollen, sik drückt; he hett de Deenstdeern, de em na Jesus fraag, nich eernst nahmen, he dach: Nu noch nich, later, wenn ik groot rutkaam as Tüüg in den Perzess, ja denn — denn, wenn dat Indruck maakt vör de Lü.

Jüst as bi us. Wi schuuvt dat ja ok op. Wi sitt een gegenöver un snackt vun't Weder orr vun Poletik orr vun Religioon — allens allgemeen, nich op'n Punkt, nich Farv bekennen. So maakt wi op neutraal, as in Düüstern all Katten gries sünd; wi bekennt nixnich.

Wi sitt in'n Raat vun de Gottlosen, 'neem de Spötter sitten doot; un wi swiegt still bi ehrn Spott un ehr Gottlosigkeit, nee, wi drievt dat nich so leeg as se, man wi swemmt doch vörsichtig mit den Stroom, huult mit de Wülf, nich luder as se, beten sachter mehrstendeels, man doch so, dat de Wülf in us en godes Roofdeert vermoden köönt. "He maakt doch tominnst mit", so seggt se över us!

As bi Petrus, de sik neutraal dorblangen stell. Wi sünd bloots noch plietscher as he. Uns passeert dat nich, dat uns Spraak us verraden deit.

Maak mi to'n truen Maat, dat ik, wohen ik kaam,
doch wies: ik draag nich ganz to Unrecht, Christ, din Naam.

Na Zinzendorf


To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Marlou Lessing in Holsteiner Platt.
26.3.2008


na baven