Wees fief Minuten still
14. März


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Anke Nissen

Kiek doch mal, wat för 'n grote Leevde uns de Vadder schenkt hett!
Wi dörvt Gott sien Kinner heten un sünd dat ok würklich.

1. Johannes 3,1; Platt na J.Jessen

Kiek! — Een süht dat nich vun alleen. Uns Normalblick süht dat nich, wat för 'n Leevde Gott wiest hett. Wi kümmert uns dummerwies veel to veel üm Nebensaken. Wi sünd Lüüd, de duuernd an 'n Billerrahmen rümkritiseert, dat Bild aver nehmt wi nich eernst. Wenn dat, as Bispeel, üm den Gottsdeenst geiht, üm de Kirch, wenn dat üm de Bibelstünd geiht, üm all dat, to wat een sik in de christlich Gemeen versammelt, denn kiekt wi up de Naverslüüd un de Kirchgänger un de Pasters un up de komisch Architektur in de Kirch, un toletzt kaamt wi up de unangenehm Sitzbänke un de unpassend Klockentiet: Wi seht nich, wo dat up ankümmt.

Wo kümmt dat denn up an?

Dat wi de Leevde vun Gott kennen, de uns in de Kirch un Gemeend vör Ogen stellt warrt: Kiek doch dor! — So röppt uns disse Vers to Saak. Un de Saak is de Leevde vun Gott. He hett se wiest. Klor liggt se vör uns. Dat gifft nüms in de Welt, de mit Recht seggen kann, he harr disse Leevde nich sehen, he harr se nich tofaten kriegen kunnt. Denn Golgatha is en Barg, de up disse Eerd steiht. Wat dor passeert is, is för uns geschehen. Du kannst dat finnen mit enen Griff na de Bibel orrer den Gang to 'n Gottsdeenst.

Christus, din Söhn, Gott, wies mi em,
un he föhrt mi denn na di hin;
din Geist wahnt in min Harten denn
un lenkt min Denken un Vernimm;
denn leev ik in din göttlich Freed
un sing di liesing Leed üm Leed.

Na Bartholomäus Crasselius


To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Marlou Lessing in Holsteiner Platt.
3.3.2009


na baven