Wees fief Minuten still
19. Juni


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Mose sä to Gott: Wokeen bün ik, dat ik to Pharao gahn schull un föhr de Kinner Israels ut Ägypten? Gott sä: Ik will mit di ween.

2.Mose 3, 11-12

Wi kriegt en niegen Naam. Mit uns olen schafft wi dat nich. Mit dat Gesett, na dat wi antreden sünd, gifft dat keen Schangs, Dinge in Gott sienen Naam to doon. Da kannst noch so'n groten Naam in de Welt hebben: liekers is nix passeert, wenn dat nich in den niegen Naam passeert is. Mose meen ok, he kunn wat in sien egen Naam beschicken. In junge Johrn hett he losleggt un wull en Revolutioon in Gang setten, allens op sien egen Konto. Man he güng kaputt dorbi. He müss utneihn. De wirkliche Befrien vun sien Volk ut de Knechtschap rin in de Frieheit, de kunn he eerst beschicken, as Gott sülven dat dör em dä: "Ik will mit di ween."

De Fraag is nu, wat wi jümmer noch ünner verkehrte Vörteken arbeiten doot; wat wi, egaal in welk Profeschoon, jümmer noch meent, wi kunnen dat op egen Reken, alleen beschicken. Nee, köönt wi even nich! Bloots wieldat wi en niegen Naam hebbt, den Gott uns geven hett — bloots wieldat he dat Gesett, ünner dat wi antreden sünd, ümstött hett, un uns ünner sien egen Gesett stellt hett — bloots wieldat een opnieg boren weer: bloots dorüm is uns Doon nich ümsünst.

Weer't nich gresig, wenn an't Enn vun uns Plackerie un Möhsal stünn: Schaad!

Giff mi Vernimm ut diene Hööcht,
dat mi dien Woort un Raat beweegt,
nich bloots mien egen Will;
wees du mien Fründ un true Maat,
dat ik dien Recht erfüll.

Na Paul Gerhard


19.6.2016


na baven