Wees fief Minuten still
15. Juli

Un dat duur gor nich lang, dor pack de jüngst Söhn allens, wat he harr, tosamen un güng up de Reis, wiet weg in en frömdes Land.

Lukas 15, 13

Ja, de Söhn in dat Glieknis vun'n verloren Söhn weer konsequent. Dat mütt man em laten. He güng nich in enen Naver-Ort. He hett Distanz schafft: He güng "wiet weg in en frömdes Land"!

Wokeen vun Gott nix weten will, hangt ok de christlich Biller vun de Wand, argert sik över jeedeen Glockenton un stellt dat Radio af, wenn Orgelmusik to höörn is. Sind wir konsequent?
Gott lett uns maken, as wi wüllt.
De Vadder schickt ok nich den Hoffhund achter sienen Söhn an, he geiht nich na de Polizei.
Keeneen warrt dwungen.

Dat kann würklich keen seggen, dat em vun Gott Gewalt andaan worrn is. Gott will kene Marionetten, Gott leggt nüms an de Keed. Dor kann jeedeen wiet weg in en frömdes Land trecken.

Man jüst dit — dat man dat doon kann — lett de eerst Fraag updükern:
Worüm loop ik denn weg? Dat deit een doch blots vör Sklavenhöller!

Segg nich: Ik heff't to dull dreven,
ik heff dat Goot vun siene Gnaden
so lang un so schändlich ümbröcht,
he hett mi oft ümsünst inladen.

Wenn du dat nu man ehrlich meenst
un över di ok richtig weenst,
so warrt em nix de Hannen binden
un du sallst nu glieks Gnade finden.

He helpt, wenn anners nix mehr helpen kann,
mien Heiland nimmt de Sünner an.

Leopold Franz Friedrich Lehr

To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Anke Nissen in Holsteiner Platt.