Wees fief Minuten still
2. Juli

Een is de Meester, Christus; man ji all sünd Bröders.

Matthäus 23, 8

He is Meester, hett he seggt. Kannst also vun Jesus lehren. Bloots een Saak is in Jesus sien Meesterschool anners as bi anner Scholen: Du kannst di nich na Geselln- un Meesterprüfung mit Diplom sülvststännig maken. Bi Jesus bliffst in de Lehr. Wi blievt sien Lehrlinge. Gott wees dankt, he smitt uns nich rut! Wi dröfft blieven. Un he seggt: Ik bliev juun Meester. Dat hett ok Luther al wüsst. An't Enn vun sien Leven schreev he op en Zedel: "Wi sünd Bettlers, dat is wohr." Süd wi noch in Jesu Lehr? Is villicht uns Invernehmen mit düssen Meester al in'n Mors gahn?

Orr — sünd wi nienich in sien Lehr west? Ganz fröher mal? Hebbt wi meddewiel anner Meesters funnen? Wat hollt wi vun den Wessel? Föhlt wi uns wohl? En furchtbor Urdeel liggt op jeden Fall in düsse Utsaag: Ik bün juun Meester. Denn dormit nöömt he uns Vagabunden, solang wi nich bi em in de Lehr staht. Twee Meesters togliek köönt wi nich hebben. Jesus will uns ganz. Dat is ja doch en sünnerlichen Tosprook: Wi dröfft ünner sien Dack.

O Herr, wohr uns vör frömde Lehr, dat wi uns söökt keen Meesters mehr as Jesus, un in Glovensknööv vertruut ganz fast op siene Leev. Halleluja.

Na Martin Luther