Wees fief Minuten still
20. Dezember


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Un in de dore Gegend weern Harders op de Feller, de höden bi Nacht ehr Veehtüüch. Un kiek, den Herrn sin Engel keem op ehr daal, un den Herrn sin Klaarheit lüch üm ehr; un se weern reinweg verfehrt.

Lukas 2, 8.9

Dat weer för Gott en Klacks west, den Engel nich op't Feld na de Harders to schicken, sünnern all Karkenchristen vun Jerusalem to alarmeern. Man Gott maakt de Lü vun Jerusalem nixnich künnig, bloots de Harders op't Feld, de ehr Schaap dorbihebbt, un Oss un Esel kiekt to.

Wat'n Gericht!

Al in't Ole Testament warrt seggt, dat en Oss wohl sin Herrn kennt un en Esel wohl weet, woneem de Krüff vun sin Herrn is, avers Gotts Volk wull da nix vun afweten.

Nocheens: Warrt wi an de Krüff ween, tominnst dütmaal? Sünd wi endlich an de Krüff? Sünd wi dor, 'neem Gott sik künnig maakt? Warrt sin Roop "Ju is vundaag de Heiland boren!" uns Ohr drepen? Wiss, dat geiht över all Senders. Millioonen höört den Roop. Geiht he doch an uns Ohr vörbi?

Dütmaal nich!
O Gott, dütmaal bitte nich!

Ik un min Hus, wi wüllt an din Krüff Wiehnachten fiern. Maak du us praat daför.


21.12.2009


na baven