Wees fief Minuten still
21. August


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Du warrst ween as en Waterborn, den nienich dat Water utgeiht.

Jesaja 58, 11

En to dröög Johr maakt Stadt un Land hibbelig. Wenn in den Stausee dat Water so sied steiht, dat de Buern de olen Feller ümplöögt, de sünst in't Water stunnen, un nau utreken köönt, dat de Feller noch Frucht draagt, wiedat de Stausee nich so gau wedder vulllopen warrt — denn is rode Alarm. De Bööm! De Bööm mit ehr deepsten Wötteln sünd sünner Grundwater. Woans schall dat ennen?

Wat för de Natuur gellen deit, gellt ok för uns inwennigen Minschen. Wohr di, wenn de Dröögde to lang anhöllt — wenn wi meent, dat güng ok ahn Verbinnen mit Gott. Wenn wi meent, een Maand sünner Gebeet orr een Johr sünner Gottsdeenst kunnen wi ruhig dörhollen. Toeerst brukt dat nüms wieswarrn. An den Boom sünd ja toeerst in't Fröhjohr ok noch de jungen Spranten. Man de Frücht fallt dal, ehrdat se riep warrt. Dat Water in de Bööm langt nich.

Wennehr kümmt dat bi uns rut, dat de Frücht keen Frücht sünd? Wennehr warrt dat apen to sehn? Wennehr klappt wi heel un deel tosamen? — Wo lang wüllt wi noch reken?

O Gott un Herr, wohr uns vör dat apen Tosamenklappen. Noch vundaag bringt wi den Schaden vör di. Sluut uns wedder an dien Born an. Du hillig Geist, legg di as en Dau un Segen op düt dürre Land.


24.8.2014


na baven