Wees fief Minuten still
21. April


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Anke Nissen

Un nu Herr, kiek di doch mal an, wodennig se droht, — schenk doch dien Knechten, dat se frie herut, ahn Angst un Bang, dien Wort predigt!

Apostelgeschicht 4, 29, Platt na Johannes Jessen

Dat is swor bi dat Formuleern vun dat, wat Gott will: allens seggen un mit nix trüchhollen. Denn wat wi dat nu wüllt orrer nich, wi sünd jümmers vun de afhängig, de wi wat seggen wüllt, vör de wi snacken doot.
Seggt wi wat den Westen, orrer seggt wir wat den Oosten;
seggt wi wat enen Parteifründ, orrer seggt wi wat enen, de gegen uns is;
seggt wi wat enen, de Geld hett, orrer seggt wi wat enen, de keen Geld hett;
seggt wi wat enen, vun den wi afhangt, orrer seggt wi wat enen, up den wi keen Rücksicht nehmen bruukt;
seggt wi wat enen, de uns vörsett is, orrer seggt wi wat enen, de uns ünnersteiht.
"Ahn Angst un Bang" bedüüdt: ahn Rücksicht up Verluste.

Dat Wort hüüt is en Gebeet. De Gemeinde beedt för de Predigt vun de Apostel.
Dor hapert dat ja bi uns. Wokeen drifft noch Fürbitte för de Predigt?

Wat wi wohl anfangt mit Beden?

Tominnst in'n Gottsdeenst, wenn dat heet: "De Herr wees mit juuch", un wi geevt Antwort: "Un mit dienen Geist." De Herr wees mit dienen Geist, leef Paster! Dat is uns Erwarten vun en Predigt, dat is uns Erwarten vun unse Pastoren. Dat kümmt nich vun alleen. Nix kümmt vun alleen. An'n allerwenigsten en Predigt. Hebbt wi dat begrepen?

O Gott un Herr,
giff mi hüüt, dat ik ahn Angst un Bangen över dien Wort snacken kann —
vör jeedeen, de du mi toföhren deist.
Un giff all Pasters dit Freuen.
Denn dorvun leevt de Kirch, dat du dat schenkst.

28.3.2010


na baven