Ierste Kriegswinter un Winter vun de Breekdörchfallsüük

vun Rudi Witzke

Wat weern wi stolt up unsen lütten Söhn un Brauder. Na weniger as een Johr kunn hei lopen.
Wat weern wi in Sorg un trurig üm unsen Vadder, den se in den gräsigen Orlog intagen harrn.

Un denn keem so en Oort Norovirus un greep vör allen lütte Buttscher an. "Brekdörchfall" sään wi to de Süük. Un se fööl ok över mienen lütten Brauder her. Hei krümmte sik un wimmerte. Dat Eten wull nich stahn. Dat keem vörn un achtern wedder rut. Nix weer mit lopen könen. Mudder un ik wesselten uns af un drögen dat Bünnel Smarten weigend dörch dat Huus. Dag un Nacht!

Vun'n Domänenherrn kunn Mudder telefonieren. Se kreeg na veel Mööh Verbinnung na Barth na den Dr. Walter trecht. Denn slöög aver de anner Plaag to: De Winter keem mit Sneistorm und Ies.

Lüttbahn stekt fast in'n Snee. Histoorsche Opnahm

De Lüttbahn vun Barth na Stralsund steckte fast. De Dokter kunn nich kamen. De Breekförchfall aver harr mienen Brauder fast in'n Griff. Mudder hett in ehr Noot den Dokter Walter anropen un üm Raat fragt. "Versöken se dat mit Brumbeerbläder-Tee!" — Mudder schickte mi in unsen groten Goorn. Mit Schüffel und Bessen söchte ik na de Brumelbeeren ünner den Snee.

Up de Söök na Brummelbeeren, Foto: Witzke

Wi drögten de Bläder un kakten en Tee. Aasig bidder smeckte de un tröck den Mund tausamen. Mit Teelöppel versöchten wi, dat smarten Bünnel Tee intodrüppeln. Toierst spuckte de Kranke allens ut. Denn avers bleev wat in de kniepen, kranke Maag. Daag duurte dat. Un denn dat groot Wunner! De Smarten löten na. Mit Lopen un Sitten weer nix miehr. Aver poor Löppel vun de Supp bleven stahn.

Wo iernst dat mit de Süük weer, kannst an seihn, dat Vadder vun de Suldaten twei Daag Urlaub kreeg. Hei stampte dörch den Schnee hen na sienen kranken Jung.

Dennso steeg de Sünn höger. Bi de Kaninkenställ weer en schuulte Eck. Dor sette Mudder den inmummelten gesund wardenden Kranken hen. — In't Fröhjohr 1940 liernte mien Brauder dat tweite Maal lopen.

Een grote Noot weer vun uns nahmen. Vadder aver müßte 1940 as Meldemotorradfohrer in den Krieg mit Frankriek. De Sorgen schullen uns blieven.