Seemannsgarn:
Landgang, Deel 2

vun Günter Sohnemann


Matroos Gerd Pickenpack

Wat weer in de Blue-Moon-Bar passeert, wieldess Esmeralda mi verwöhnt harr? Mien Kamerkolleeg Matroos Gerd Pickenpack weer vun de peruaansche Polizei fastsett woorn vunwegen dat he randaleert harr. Nauer seggt: He weer sprüttenduun an de Fassaad hoochklabastert un dat "Blue Moon" op't Dack stegen.

So veel Udels weern anrückt, dat hest du noch nich sehn. Een geev uns den Tipp, wi schulln man an Bord gahn, hier wöör dat Arger geven. Ik güng also wat unwillig mit mien Bordkameraden na de "Rheinland". Lever weer ik in't "Blue Moon" bleven, 'neem mien Kamerad un dat Spitakel weer. Un Esmeralda. Bi'n Afscheed ween se; ik keem mi slecht vör. Weer ut "simpático" bi ehr en Hartenssaak woorn?

An Bord möken wi den Eersten Offzeer Mellen, wat vörfulln weer. De Eerste güng stantepe an't Telefon un snack mit unsen Agenten in Lima.

An'n neegsten Morrn möök ik den Wettstried "Vertell mal, mit wokeen hest du slapen?" nich mit. Ik harr dat Geföhl, ik harr dor wat Besünners beleevt.

An Nameddag endlich keem denn Matroos Pickenpack an Bord, eskorteert vun den Agenten. Wi löckern em natüürlich glieks mit Fragen, un he füng redig an to vertelln.

"Nadem dat se mi vun't Dack rünnerkregen harrn", vertell he, "de Szene kannst di nich vörstelln, also dorna steken mi de Udels in den Kallabusch to en ganzen Koppel annere Verbrekers, Stadtvagelbunten, Bedregers un ok Unschüllige as ik. Mann, hett dat dor stunken! Een Ruum för 20 Minschen, keen Stohl, keen Bank, entweder du steihst de ganze Nacht op een Steed orr du leggst di op den dreckigen Borrn dal. — Na, ik weer ja noch ganz schön duhn un heff eerstmal Lawai maakt, na en Bessen schreegn, den heff ik ok kregen, un denn heff ik den Ruum eerstmal utfeegt. Man glööv bloots nich, een vun de annern Insassen harr mi hulpen orr en Finger krumm maakt! De sünd an den Dreck woll wennt."

Wi versekern em uns Mitgeföhl un sään, he kunn sik glieks gründlich waschen, wenn he man eerstmal fertig vertellt harr.

"Naja", meen Pickenpack, "morgens keem denn de Agent an. He schull mi vör Gericht vertreden. Meddewiel weer ik ok wedder ganz nüchtern. Endlich weer't so wied, wi woorn alltohoop in en Gerichtssaal föhrt, un de Richter füng flott an, de annern Fastnahmenen wegen Landstreicherei to verurdelen, korthannig een na'n annern weg; 50 Pesos kreeg jedereen as Straaf opbrummt. Randaleern op de Straat kost' 150 Pesos, dat güng ok ganz risch. Denn keem de Reeg an de restlichen Delinquenten, keen kreeg mehr as 200 Pesos opbrummt. Över de Strafen kunn ik bloots lachen.

Denn keem de Reeg an mi. De Richter faat mi scharp in't Oog, sä, ik weer schüllig wegen Inbrooksversöök, un dat kost 500. Paus.

Ik grien den Richter an. 500 Pesos, dor lach ik ja över!

De Richter keek mi unverwandt an, wedderhaal "500" — Paus — "Dollar!"

De Dunnerslag harr seten. 500 US-Dollar! Een Monats-Hüür!" Pickenpack keek jümmers noch ganz verblext.

He vertell wieder, he müss den Agenten en Quittung över de 500 Dollar ünnerschrieven, de löös em ut un bröch em an Bord. "Un nu warrt mi in Hamborg 500 US-Dollar vun mien Hüür aftrocken!" Benaut keek he an'n Borrn. Nüms vun uns lach doröver. Au, au, au, Pickenpack!, dach ik.

To'n Glück verleten wi den Haven vun Callao neegsten Dag. Weer doch ungemütlich woorn.

Aver uns Landgang harr noch anner Nawirken. Vertell ik opneegst.


11.7.2020

 


na baven