Vun grote Gnaad vun Richard Weigand Vun grote Gnaad harr uns Paster predigt. Gnaad för Arme un Hungrige, in Kriegs un Nokriegs-Tieden. To de Tieden harrn al de Minschen Smacht, de Utbombten ut de Städte, de Verdrebenen ut Ost un Westpreußen un og de Hiesigen. Dor weer dat een grote Gnaad vun de Buern, de hungrigen Minschen op ehr Feller, Kantüffel stoppeln to loten un later og de Ähren vun dat Kurn to sammeln. De Gnaad mit Kantüffelstoppeln harr aver og mit de Landmaschin to doon; de Buur plöög mit Peer un Roder de Kantüffel ut de Eer. De müssen nu vun Helperslüüd obsammelt warden; dorbi bleven Kantüffel in de Eer un vele wörn og vun de Helper mit de Scho wedder rinnpett. Mach ween, se hebt dor later sülben stoppelt. -
Mit son Arbeed heff ik mi dat erst Geld verdeent, Kantüffel
sammeln, Röben planten, og Röben trecken. Foftig Penn
de Stünn, tweeföftig för den halven Dag. Aver nu weer Konfirmanden-Ünnerricht, mit achtein Jungs in
den Johrgang. Dor keem no'n Ogenblick de Fraag vun den Paster: "Richard,
du kennst das siebente Gebot?" "Ja-a, du sollst nicht
stehlen!" "Und die Steckrüben?", froog he. "O
Mann, woans weet he dorvun?", frag ik mi un anter em "Ik
harr Hunger!" As Grote Gnaad is mi för mien Leefdag bleven: dat wi düsse legen Johrn heel un gesund överleeft hefft, in Freden un Frieheet! Ach bleib mit deiner Gnade bei uns, Herr Jesu Christ, dass uns hinfort nich schade des bösen Feindes List!
|
||
7.5.2022
|