Leven bi en Gautsherrn, Deil 3 :
Wokeen dörff toierst an de Pump mit frisches Wader?

vun Rudi Witzke

Drei freedvull Maten ut dat Gautsdörp

De drei Bengels sünd sik wiss einig. Dat blifft ehr Saak, wat se nu utheckt hebbt. Wi drei Jungs ut Lütten Kordshagen verstünnen uns allerbest. Un dor kamen noch welk dortau. Un dorbi weer ik vun de Sunsche Wisch as den Schaulmeister sien Söhn in dat lütte Katendörp kamen. Dat ierste Halfjohr willst nix anners as wedder trüüch na'n Bodden un de Hoge Düün.

Korffwichel. Foto Willwer/Wikimedia Commons

Denn kümmt aver bi lütten dat neegst Johr. As so en schuun Hoffhund schuulst maal dörch de Ritz, wat dor för Passer to di lopen orrer gor tosamen wat spelen. Denn kiekst dörch de Puurt up de anner Siet vun't Huus.

Un denn kümmt de Dag, wo vun dienen Hoff runnergeihst. Achter de Huusecken täuvt de Kumpaan up di, to seihn is nüms.

Wi kemen nich so mit Vörstellen "Ik bün...!", "Mien Naam is....!", "Dat freugt mi denn ja ok!" wieder. Wi harrn en anner Tuur.

Wi harrn miehr so "Ridderturniere". Lees man wieder! Dat hett nix mit "Jugendkriminalität" to daun. Un "Mobbing" kennten wi wiss nich.

Mit de Lüttbahn keem Klock twei dat "Stråålsunner Blatt". Mudder verdeilte se un kreeg dorför poor Mark. Nu weer de Bahnhoff nich wiet. Un Mudder geev mi den Updraag, dat Blatt vun'n Bahnhoff to halen.

Ik mutt beten de Ümgegen beschrieven: De Straat, an de de Insthüüs legen, hen na'n Bahnhoff güng beten wat bargdaal. Ut de Stallungen söchte, wat fletig un wat stinkig weer, sien Weeg tosamen mit dat Regenwader. In de Höcht vun unsen Stall weer denn en Graven buddelt, de dat allens, wat dwass över de Straat in en Rönn leep, upnehm. De Graven güng bargdaal, an de Kasern vörbi hen na en gröttern Graven.

Brennneddel. Foto Uwe Friese/ Wikimedia Commons

Wi hebbt so en Graven maal de "Groot Jaucho" döfft. Dor buute sik Horst Lemke vör mi up un smeet Schimpwöör in de Gegen un schüddelte mi. Denn harr ik sien Fuust in de Maag kregen. De Balgerie güng loos. Wi trünnelten hen un her und denn mit Karacho rin in de Jaucho, in un an de staatsche Brennneddel wussen. In de stinken Modder harrn wi — verbrennt vun de Neddeln — naug vun uns Kräfftmeten. Ik leeg up Horst. Dat bedüüdte denn, wokeen wunnen harr.

Dat weer denn ok mien Plicht, avends in en Kann vun de Schweizer de frische Melk to halen. Dor müßt ik dat Stück, wo keen Hüüs stünnen hen bit na den Kauhstall vun den Gautshoff an Korffwieden vörbi. Dat weer woll wat schummrig. Unverwachtens stünn Herbert Karg mi in'n Weg. Hei peddte na mien Melkkann. Noch hööl ik ehr fast. Denn avers flöög se in hogen Bagen up de Wisch an de Schååpwasch, en Diek. Un sien Fuust kreeg ik up't Oog. Ik fööl trüüchlangs up dat Krüüz. Un schwupp, seet hei up mi un ballerte mi links welk un rechts welk. Ik harr keen Schangs, keen Kräfft un keenen Maut, mi tau wehren. De Bengel slöög jümmer wieder. Dat weer nu maal en Släger.

Hei harr mi böös tauricht. De Melk weer ok weg. Ik kann mi nich erinnern, dat to Huus dorvun en groot Saak maakt wöör. — Aver Herbert weer bi uns Spillen nich mehr dorbi. Wat dat glöövst orrer nich, ik heff vun disse Prügelie mit Ängst noch dröömt, as ik en utwossen Mannsbild weer.

So bi lütten kennten wi uns Steed in de Reihg von de Jungs in Klein Kordshagen. Dor weer dat bloots mit Siegfried noch nich kloor. De Winter keem, bannige Frost leet schuddern.

Dörppump na dat Foto vun Thomas Kohler/Wikimedia commons

För dat ganze Dörp geev dat bloots een Waderpump. De geev so friewillig dat Wader nich her. Een müßt se "angeihten". Un wenn denn dat Quietschen vun den Pumpenswengel höörn dääst, denn harr een dat schafft, de Pump in Gang to setten. Flink snappte een sik de Waderemmer un de Dracht un suuste hen na de Pump, woll so 80 Meter vun uns Hoffpuurt weg. Dor weern de Deputatfruuns togang, denn stellten sik ok wi Jungs uns an.

Ik harr dat Meinen, dat ik vör Siegfried an de Reig weer un na ehm Fruu Steinfurth.
Ik hängte mien iersten Emmer an de Pump un pumpte ehm vull Wader…
Dor kreeg ik en Pedd in dat Achterdeil, dat ik up dat Ies, dat rund üm de Pump froren weer, utruschte un lang leeg. Nu güng dat Gerangel mit Siegfried loos. Mien Emmer mit Wader hüng noch an de Pump. Fru Steinfurth güng dortwüschen. Se nähm den Emmer mit dat Wader un gööt uns dat ieskohle Wader över'n Lief. Dor weer uns Rangelie vörbi. De Reihenfolg weer herstellt. Wi wöören beid beste Maten.

Bengels rangelt. Bild Wikimedia Commons

Waderdräger vun Dieter Guderian †

Nu weer kloor, wokeen in'n Sommer toierst an de Pump sien Dööst löschen dörft.

Dat dörff doch nich wohr sien, dat hier solk Kraam vertellt ward. Gewalt unner Gören, dorvun hebbt wi naug in de Schaul!

Dat weit ik un liekers un villeicht ierst recht schriev ik vun uns Rangelien un de eene Slägerie.
Dat geev bi dat Rudel Bengels in't Dörp nämlich Gesetten. Bi en Rangelie wöör fuurts uphöört, wenn een ünnen leeg. Un dor wöör nie nich en tweites Måål en Rangelie anfungen. Na dat Kräfftemeten weern de Striethahns gaude Maten. De Bengel, den ik en "Släger" nöömt heff, de hett sik ut uns Rudel een för alle måål utslåten.

Nau so is dat hüüt bi de "Gewalt unter Jugendlichen". De hebbt kein Gesetten. Wi hebbt nie nich in en Rangelie mit Fäuten peddt. Rangeln dään sik bloots twei, nich as hüüt, dat miehrere mit en up de Ierd liggenden Fautball spelen. Un negsten Dag geiht dat hüüt as gistern wieder. Wi bruukten uns bloots einmåål to meten. Ruge Wüstlinge sünd dat hüüt, wenn se upeenanner losgahn. Dat weern wi ganz un gor nich.

Mi is dat in't Leven denn ok nich wedder begegent, dat en Haud Minschen up disse Wies toeenanner kamen, sik besnuppern. En Gautsdörp in de späätfeudale Tiet hett even sien eigen Gesetten.

Korffwicheln. Foto Hajotthu/Wikimedia commons