Dat kannst mi glööven!
Spökeree — Gruusen in dei Kindheit

vun Pastor Johann Christophers, Ilten

To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Johann Christophers.

Hest Du dat ok al beleevt? Dor löppst du in pickswarte Nacht up een Padd. Un miteens hörst du wat! Du büst di ganz seker! Dor weer doch wat? Man, dor röögt sük nix. Du hest dat doch aber dütelk hört, as wenn een achter di an gung. Nee, nix. Du löppst feller, fangst an to fleuten.

Spöök, an so wat denkt doch vandaag nüms mehr! Fröhr, ja, dor hebbt de Lüüd sük gruselige Geschichten vertellt. As Kind hebb ik ok mal so'n Ding beleevt.
Weer 'sabends, un wi harrn Besök. Dor wurr düchtig vertellt. Ok van een Schüür — nich wiet van uns Huus weg —, dor sull dat spöken. Lüüd weern dor vörbikomen, bi Nacht, un denn weer dor een Schööt fallen.

"Kumm, Jung, du kannst noch eben mit Rad na'n Koopmann fohren un ein Buddel Snaps halen", sä up eenmal mien Vader to mi. Buten weer dat pickerdüster, kunnst haast keen Hand vör Oogen sehn. Ik steeg up't Rad. De Dynamo sung, un de Lamp smeet Kringels up de Straat.

De Schüür, de Schüür, ik muss dran denken, of ik wull of nich.
Ach wat, Spöök, so wat gifft doch nich!

Nu muss de Schüür bold kamen, ik stemmde mi mit alle Kracht in de Pedalen. Bloot fell vörbi! Mien Hart, dat joog un ik joog, wat dat Tüüg hollen dä. Tempo, Tempo!
Dor, dor muss se wäsen. Nu vörbi, de Kopp nah vöörn! Un denn: een Knall — as een Kanonenschlag! Dat Rad trillde. Ik fuhr üm mien Leven. Dat klapper un tapper achter mi an. Een Schööt, ja, een Schööt, stuuv tegen de Schüür, dor weer nich an to twiefeln. Ik kunn haast nich mehr, as ik bi de Koopmannsladen ankeem. Dor weer noch Lücht. Gott sei Dank, ik weer redd'.

Martin Luther, de hett in sien Tied düchtig unner so'n Spöök leden. Up de Wartburg sall he sogor een Tintenfatt achter de Düvel ansmeten hebben. Dat mag woll bloot een Vertellsel wesen. Obber wenn he Angst harr, denn hett he sungen un beedt — un dat het hum hulpen.

Bie't Koopmann bekeek ik mien Rad. Wat weer denn dat? Dat achterste Rad plattfoot! Een dicken Spieker luurde to de Mantel rut. De harr mi't andaan!