Tosamendoon


Bild: Pixelio, Fotografin: Maja Dumat
Bild: Pixelio, Fotografin: Maja Dumat

Dat weer eenmaal en lütt Boomwullfaden, den weer bang, dat he för nix reikte, so, as he weer: "För'n Schipptampen bün ik to schwack", sää he sik, "un för'n Pullover to koort.
An annere antoknüppen, dorto fehlt mi de Moot. För 'ne Stickerie döög ik nich, ik bün to bleek, mien Farv to scheddrig. Tja, mien Bröder ut Lurex, de smückt 'ne Stola orrer en Kleed.
Avers so? Dat reikt nich! Wat kann ik schonst? Nüms bruukt mi, nüms mag mi lieden — un ik mi sülvst nu gor nich."

So spröök de lütt Boomwullfaden. Vun nevenan klüng trurige Musik to em röver, un he föhlte sich dörch un dörch maddelig in sien Barmen.

Dor kloppte een lütt Klümpen Wass an sien Döör un sää: "Laat di nich so gahn, du Boomwullfaden! Ik heff dor so een Idee. Wi doot uns tosamen. För en Wiehnachtskerz büst du twors as Docht to koort un ik heff nich naug Wass, aver för een Teelicht reikt dat allemaal. Dat is doch beder, en lüttes Licht antosticken, as jümmer blots över de Düsternis to jammern!"

Dor weer de lütt Boomwullfaden heel glücklich, dää sik mit den Klümpen Wass tosamen un sää: "Nu hett mien Dorsien doch een Sinn!"

Un wokeen weet, villicht gifft dat in de Welt noch mehr korte Boomwullföden un lütte Wassklümpen, de sich tosamendoon köönt, üm de Welt to lüchten?


Schriever nich bekannt,
upsammelt un in in't Plattdüütsche bröcht vun Rudi Witzke

27.11.2005


na baven