Op en Urlaubsreis hett man,
as man noch en beten wat jünger weer,
blots Soken inpackt, de glücklich mookt.
Farv för de Lipp’n un för de Ogen,
de Puderdoos,
un Parföng, de so scheun rüükt no Lavendel
un na Roos.
Ok en Crempott för den Dag un för de Nacht,
ganz eenfach allens, wat glücklich maakt.
Dorto een smuckes Kleed, zoort licht un bunt,
deep utsneden, mool spitz, mool rund,
un sieden Nachthemd för de Nacht,
ganz eenfach allens, wat glücklich maakt.
Hüüt süht de Kofferinholt bilütten
anners ut,
de Schöönheitsmiddel blieven all to Huus.
Nee, Arthrosesalv, Franzbranntwien, lose Inlogen,
Kneewarmers för den Dag un Nacht,
ganz eenfach allens, wat glücklich maakt.
Dorto Tabletten, Droppen, Rheumamiddel,
un gegen de Küll en warm Fell,
dorto en Doos för de Tähn bi Nacht,
ganz eenfach allens, wat glücklich maakt.
Ok Gummistrümp un Kukident
un Ogensalv, wenn se mool brennt,
de Warmbuddel för dat Bett bi Nacht,
ganz eenfach allens, wat glücklich maakt.
So hett man in’n velen Levensjohren nu begrepen,
man hett dat lichter in’t Leven,
wenn man Humor hett un över lacht,
blots intopacken, ganz eenfach, wat glücklich maakt.
|
