|
Nu kiek mal an! Fiefuntwintig Johr
höllt nu tosaam dat Jubelpoor.
Is dat nich en lange Tiet?
Un jümmers up de Sünnensiet?
Nee, so kannst dat ok nich seggen.
Dat Leven is keen Zuckerschlecken.
Dat kümmt, as't kümmt, is kene Fraag,
't gifft helle un gifft düstre Daag.
Ji hebbt bit hüüt noch allens meistert.
De Tiet hett juch tosamenkleistert.
Dat dat so blifft up jeden Fall,
dat hööpt un wünscht wi juch doch all.
Hollt man tosaam as Pickendraht
un maakt juch för de Tokunft praat.
Dat Leven is noch nich to Enn,
man nu sett juch up't Sofa hen!
Dat Fest ward nu mit Sekt begaten,
"hoch!" wüllt wi juch hüüt leven laten.
Proost! |
