Na,
twölfeenhalv, dat's ok een Tall, dat mütt wi fiern, up jeden Fall. Dat
Hochtietspoor höllt sick twors praat, doch Gäst warrn ditmal nich
inlaad't. De kaamt vun sülven, kiek mal an, sleppt Eten, Drinken, allens
ran. Een Braden keem hüüt nich to Füer, denn warrt för't
Bruutpoor nich so düer. Un nu warrt fein de Disch updeckt un ok een
Döntje noch utheckt. De Lüüd vertellt un lacht un singt, wat
jümmers gode Stimmung bringt. Doch fehlt wat up'n Aa'mtbrootdisch: de
Petersill, so gröön un frisch, de bruukt wi noch as Dekratschon. "De
wasst in'n Goorn, ik haal ehr schoon!" De Bruut, se löppt un plückt
een Struuß ahn Käfers, Wörm, nich mal een Luus. Un nu hett
allens sienen Schick. Man hoch de Glääs, wi wünscht juch Glück! Proost! |