De Afscheed
un togliek en Lebensloop
(Altländer-Finkenwärder Mundart)

vun Julius Carsten Wriede, tostüürt vun Freddy Schnoor


Ick bün nu eenunsöbentig Joahr
Un mi verlangt noh Rauh,
Noch kerngesund, de Kubb is kloar:
Doch bün ick mäud, witt sünd de Hoar,
Dat Sicht is oarig flau.

Up Duurn un Steggels bün ick gohn,
Min Glück harr keen Bestand.
Froo Sorg hedd an min Weg all stohn,
De Unverstand mi Wunnen slohn
In't eegen Heemotland.

Doch butenlanns, doar wohnt min Frünn,
De kinnt un würdigt mi;
De sünd min Trost, min Lebenssünn,
De ihrt un acht mi alle Stünn,
Un de, de stoht mi bi.

Den rugen Steen all männig Joahr
Hebb ick behaut mit Fliet.
Rechtwinklig obers ganz un goar
Kreeg ick em nee, dat wür to swoar.
Noch nims bröch dat so wiet.

Min Nebenminschen hebb ick tracht
To deenen jümmers to;
Wür blos up Jüm ehr Wohl bedacht,
Min eegen hebb ick goarnee acht,
Blehf mi un blehf jüm troo.

All, de man jichens weh ick dohn,
Wölt mi, ick bed, verzeihn;
Un de sich hebbt an mi vergohn
Mit Undank, Bosheit, blinnen Wohn,
O, dat mag all verweihn.

Nu bün ick old un fünn den Gott,
Den ick hebb söch so lang;
He ward behäuden mi vör Nood,
Mi gnädig ween, wenn kummt de Dod,
Vör den ick bün nee bank.

Ick bün nu eenundsöbentig Joahr,
Mok to de Dör ganz sacht,
Un röppt He mi, ick bün all kloar.
Man blos de Afscheed ward wol swoar,
————— Good Nacht!

Finkwarder, den 5. Februar 1915
J.C.Wriede

Herrn Schnoor, zu meinem Gedächniß
Julius Carsten Wriede
d. 20 März 1925 toschickt
(Original-Afschrift, Freddy Schnoor, Juni 2015)


Klick up to'n Vergröttern!


28.6.2015


na baven